شورای بازنشستگان ایران

رشد یا فروپاشی ساختاری؟! رشد به منزله پاشنه آشیل #سرمایه_داری
‏ ‏
موتور محرکه‌ی اقتصاد سرمایه‌داریْ کسب بی‌وقفه‌ی سود است که شالوده‌ی آن بر استثمار انسان و استثمار ‏طبیعت استوار است. ولی مفهوم ظاهراً جذاب «رشد اقتصادی» که هدف رسمی ‏تکاپوی اقتصادی همه‌ی دولت‌هاست، و با شاخص تولید ناخالص داخلی (‏GDP‏) سنجیده می‌شود، ماهیت ‏استثمارگرانه‌ی این شالوده را پنهان می‌سازد. چون تصور ایدئولوژیک غالب آن است که رشد دائم اقتصادی ‏برای دستیابی به اهدافی مانند رفاه عمومی یا عدالت اجتماعی ضروری‌ست. حال آنکه شاخص رشد تنها ‏معطوف به انباشت سرمایه است که تجلی آن را در وهله‌ی نخست می‌باید در تشدید دایمی شکاف بین ‏ثروتمندان و محرومان جستجو کرد. وانگهی، هنجارسازی مبلغان سرمایه‌داری از رشد دایمی متکی بر این ‏پیش‌فرض غیرواقعی‌ست که گویا رشد بی‌وقفه اساساً امکان‌پذیر است. حال‌ آنکه - جدا از ادله‌ی منطقی - ‏شواهد تجربی متعددی نشان داده‌اند که: «رشد نامتناهی در یک سیاره متناهی امکان‌پذیر نیست». چرا که هم ‏انسان و هم طبیعت، کران‌های مشخصی دارند. اگر مهار مقاومت انسان‌ها (نیروهای کار) تاکنون ازطریق ‏کنترل و سرکوب پلیسی-سیاسی و دستکاری ایدئولوژیک برای دولت‌ها کمابیش ممکن بوده است، این شیوه‌ها ‏هیچ کمکی برای گسترش مرزهای محدود سیاره‌ای ندارند. «بی‌توجهی» مستمر حاکمان سرمایه‌داری به این ‏اصل منطقی-تجربی موجب تشدید فزاینده‌ی نابودسازی قلمرو طبیعت و افزایش فجایع زیست‌محیطی بوده ‏است. در حال حاضر، روند خطرناک تغییرات اقلیمی و تلفات میلیونی پاندمی کرونا مهم‌ترین پیامدهای این ‏روند تراژیک در ابعاد جهانی هستند؛ چنان مشهود و تهدیدآمیز، که حتی برای حاکمان هم جایی برای تحریف ‏و انکار باقی نگذاشته‌اند. اما «بی‌توجهی» دولت‌ها عبارتی غلط‌انداز است، اگر دلایل بنیادی این بی‌توجهی را ‏ناگفته بگذاریم: دولت‌ها تعهدی ساختاری به حفظ نظم اقتصادی مسلط و منافع سرمایه‌داران دارند، و لذا به ‌‏‌هرقیمتی خواهان تداوم رشد اقتصادی هستند؛ چون توقف رشد اقتصادی به ‌معنای خاموش ‌کردن موتور ‏سرمایه‌داری‌ست. به‌همین خاطر آنان اینک می‌کوشند تا درست از دل همین شرایط متلاطم و فاجعه‌بار ‏مسیرهای تازه‌ای برای فاز بعدی انباشت سرمایه بگشایند (سرمایه‌داری فاجعه) و دغدغه‌های برانگیخته‌شده ‏در سطح جهانی (خصوصا نسبت به تغییرات اقلیمی) را به‌سمت «اقتصاد سبز» یا «رشد سبز» هدایت کنند. ‏توهمی که باز هم بنا به دلایل زیادی ظاهراً جذاب به‌نظر می‌رسد. حال‌آنکه سرمایه‌داری بنا به ماهیت‌اش با ‏طبیعت و بشر ناسازگار است. پس، اگر برای بشر و طبیعتِ زمین آینده‌ای قابل تصور باشد، باید از دل ‏مبارزه برای براندازی سرمایه داری گشوده شود.

‏#استثمار_انسان
‏ #استثمار_طبیعت
‏ #نابودی_محیط_زیست
‏ #فقر
‏

@Shbazneshasteganir