#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران

#مسالمت‌جو
Канал
Логотип телеграм канала #شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران
@sharyaran1401Продвигать
505
подписчиков
13,7 тыс.
фото
11,2 тыс.
видео
661
ссылка
#چو_ایران_نباشد_تن_من_مباد

#نافرمانی_مدنی__مبارزه_مدنی ( ۱ )

چگونه می‌توان با تبدیل‌شدن به یک شهروند معترض؛ از اساس ایران دفاع کرد. یعنی وقتی که اخلاق، عدالت و هویت ایرانی دربرابر قانونِ بد(حکومت غیرملی) قرار می‌گیرد؛ به‌جای یک شهروندِ خوب و مطیع یک انسانِ خوب، اخلاقی، میهن‌پرست و ایرانگرا باشیم.
‏نافرمانی مدنی یعنی به صدای وجدان‌مان در برابر صدای قانون گوش دهیم و تا زمانی که یک بی‌عدالتی را می‌بینیم، توان خودبودن‌مان را از دست ندهیم و بتوانیم برای جلوگیری از تدوام و تکرار آن شر، دربرابر حکومتی که آن را ایجاد کرده است، بایستیم.
‏مبارزه مدنی و نافرمانی مدنی معمولاً در جوامعی که جامعه مدنی پویا باشد، معترضان در برابر حکومت، خشونت متقابل دارند.
جوامعی که جامعه مدنی مرده باشد؛ مبارزه‌ها درپیِ کاهش و کنترلِ خشونتِ حکومت است.
در فقدان جامعه مدنی، ‏هر کنش اجتماعی و سیاسی‌ای باید #تأثیرگذاری واقعی داشته باشد و برای تأثیرگذاری باید یک #فشار_اجتماعی یا فشار سیاسی ایجاد کند. بنابراین سرپیچی از اقتدار حکومتی و سرپیچی از قدرت و قانون، #خیزش_اجتماعی باید تا حدی پیش برود که بتواند جدی و دیدنی باشد.

‏دو رویکرد دربرابر خشونتِ حکومت وجود دارد. یکی معتقد به عدم خشونت است و دیگری به دفعِ خشونت و دفاع مشروع باور دارد. بنابراین عبارت #مسالمت‌جو را مناسب‌تر از مسالمت‌آمیز می‌داند تا بر حق استفاده از #خشونت_ضروری برای رسیدن به یک وضعیت بدون خشونت تأکید کند.

‏خشونتِ ضروری باید
الف)از خشونتی که حذف می‌کند، بدتر و خشن‌تر نباشد
ب)کوتاه‌مدت و محدود باشد
پ)خودکنترل و جبران‌پذیر باشد
ت)غیرساختاری و غیرسیستمی باشد (تبدیل به قانون و قاعده نشود)
ث)هیچ نفعِ شخصی در آن نباشد و برای نفع جمعی و خیر عمومی باشد
ج)و البته قابل دادخواهی و مجازات باشد.

‏نافرمانی مدنی به‌عنوان یک #مسئولیت_شخصی و اخلاقی در چارچوب گفتمان ملی ( #قهر_ملی ) است و هر فرد پس از آگاهی‌اش وظیفه دارد تا علیه سیستمی که موجب فلاکت و بی‌عدالتی شده مبارزه کند.
#چو_ایران_نباشد_تن_من_مباد

#نافرمانی_مدنی__مبارزه_مدنی ( ۱ )

چگونه می‌توان با تبدیل‌شدن به یک شهروند معترض؛ از اساس ایران دفاع کرد. یعنی وقتی که اخلاق، عدالت و هویت ایرانی دربرابر قانونِ بد(حکومت غیرملی) قرار می‌گیرد؛ به‌جای یک شهروندِ خوب و مطیع یک انسانِ خوب، اخلاقی، میهن‌پرست و ایرانگرا باشیم.
‏نافرمانی مدنی یعنی به صدای وجدان‌مان در برابر صدای قانون گوش دهیم و تا زمانی که یک بی‌عدالتی را می‌بینیم، توان خودبودن‌مان را از دست ندهیم و بتوانیم برای جلوگیری از تدوام و تکرار آن شر، دربرابر حکومتی که آن را ایجاد کرده است، بایستیم.
‏مبارزه مدنی و نافرمانی مدنی معمولاً در جوامعی که جامعه مدنی پویا باشد، معترضان در برابر حکومت، خشونت متقابل دارند.
جوامعی که جامعه مدنی مرده باشد؛ مبارزه‌ها درپیِ کاهش و کنترلِ خشونتِ حکومت است.
در فقدان جامعه مدنی، ‏هر کنش اجتماعی و سیاسی‌ای باید #تأثیرگذاری واقعی داشته باشد و برای تأثیرگذاری باید یک #فشار_اجتماعی یا فشار سیاسی ایجاد کند. بنابراین سرپیچی از اقتدار حکومتی و سرپیچی از قدرت و قانون، #خیزش_اجتماعی باید تا حدی پیش برود که بتواند جدی و دیدنی باشد.

‏دو رویکرد دربرابر خشونتِ حکومت وجود دارد. یکی معتقد به عدم خشونت است و دیگری به دفعِ خشونت و دفاع مشروع باور دارد. بنابراین عبارت #مسالمت‌جو را مناسب‌تر از مسالمت‌آمیز می‌داند تا بر حق استفاده از #خشونت_ضروری برای رسیدن به یک وضعیت بدون خشونت تأکید کند.

‏خشونتِ ضروری باید
الف)از خشونتی که حذف می‌کند، بدتر و خشن‌تر نباشد
ب)کوتاه‌مدت و محدود باشد
پ)خودکنترل و جبران‌پذیر باشد
ت)غیرساختاری و غیرسیستمی باشد (تبدیل به قانون و قاعده نشود)
ث)هیچ نفعِ شخصی در آن نباشد و برای نفع جمعی و خیر عمومی باشد
ج)و البته قابل دادخواهی و مجازات باشد.

‏نافرمانی مدنی به‌عنوان یک #مسئولیت_شخصی و اخلاقی در چارچوب گفتمان ملی ( #قهر_ملی ) است و هر فرد پس از آگاهی‌اش وظیفه دارد تا علیه سیستمی که موجب فلاکت و بی‌عدالتی شده مبارزه کند