#شهریاران_جنبش_دادخواهی_ایران

#خرد_ورزان_یونان_باستان!

معبد بزرگ دلفی، مهم‌ترین معبد یونان باستان، به آپولون (خدای نور، هنر و پیشگویی) تعلق داشت. مردمان از سراسر یونان و حتی تمدن‌های مجاور به این معبد می‌آمدند تا از آپولون نظرخواهی کنند. اعتقاد بر این بود که آپولون به واسطهٔ «پوتیا»، کاهن معبد خود، با مردم سخن می‌گوید و آنان را راهنمایی می‌کند.

این پوتیاها اغلب از میان زنان دهقان برگزیده می‌شدند که قابلیت متمایزکننده‌ٔ چندانی نداشتند. با این حال مردمان همیشه راهنمایی‌ها و پیش‌گویی‌های درخوری از آنان می‌گرفتند و به درگاه آپولون به پاس قدردانی قربانی می‌کردند.

از راه همین قربانی‌ها هزینه‌های زندگی پوتیاها تأمین می‌شد. اما آن‌ها چگونه چنین راهنمایی‌ها و پیشگویی‌هایی به مراجع‌کننده‌ها ارائه می‌کردند؟

تئودور گمپرتس در کتاب برجستهٔ خود، متفکران یونان، چنین می‌نویسد که آتن به سبب موقعیت جغرافیایی، شکوفایی ابتدایی فرهنگی، رونق تجارت و برگزاری مسابقات المپیک در المپ، مقصد بسیاری از مردمان از سراسر یونان و تمدن‌های مجاوری چون مصریان و بابلی‌ها بود. افراد در طول زمان به این شهر می‌آمدند و تجارب و دانسته‌های خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذاشتند. پوتیاها این گفته‌ها را جمع‌آوری و آن‌ها را حفظ می‌کردند. وقتی مراجعه‌کنندگان از آپولون راهنمایی یا پیشگویی‌ای دربارهٔ کشاورزی، جنگ، دریانوردی، دامداری و... می‌خواستند، این پوتیاها با استفاده از تجاربی که در طی سال‌ها سینه به سینه حفظ کرده بودند به آنان پاسخ می‌دادند و در ازای آن قربانی‌ها را می‌پذیرفتند.

#شهریاران_عاشقان_ایران