«تواضع، تفکر و تبسم»
❇️ درباره او آنچه به صورت خاصی مرا تحت تأثیر قرار داد این بود که خودش را خیلی دست بالا نمیگرفت و همیشه همه چیز را در پهنهای وسیعتر میدید. اولین کتابی که به من داد، شور زندگی، درباره زندگی وینسنت ونگوگ بود. مریم گفت این کتاب هیجانش درباره کار و زندگی به صورت کلی را توصیف میکند. توانایی بزرگ وی، تمرکز درونی بر آنچه میخواست بهدست آورد، نگران عقاید دیگران نبودن و فقط لذت بردن از فرآیند تفکر و ادراک بود. باور دارم که او شغلش را به جای علم، بخشی از هنر میدانست. وی چندان با کاربردهای کارهایش در زندگی واقعی تحت تأثیر قرار نمیگرفت و روش خودش را برای درک فضاهای مجرد رویههایی که پسزمینه کارهایش را شکل میدادند داشت. او همچنین هیچ علاقهای به جوایز و شهرت دنیوی نداشت. فکر میکنم حتی کنفرانسها اولویت خیلی بالایی برایش نداشتند. در عوض مریم تماس نزدیک با تعداد کمی از همکاران و سپری کردن ساعاتی در سکوت همراه با اندیشیدن به همراه یک خودکار و یک صفحه بزرگ کاغذ – به اندازه کافی بزرگ برای مسئلههایی به بزرگی آنچه وی بر روی آنها کار میکرد – را ترجیح میداد.
🔸 دیروز سومین سالگرد درگذشت
#مریم_میرزاخانی بود؛ بانوی ریاضیدان ایرانی که به عنوان تنها برنده زن جایزه فیلدز شناخته میشود و در ۲۳ تیر سال ۹۶ در اثر ابتلا به سرطان درگذشت.
🔸 #یان_وندراک، همسر
میرزاخانی و دانشیار ریاضی دانشگاه استنفورد در یادداشتی که برای بولتن انجمن ریاضی آمریکا نوشته، کمی از
میرزاخانی و زندگی مشترکش با او گفته است. ترجمه
#بهنام_هاشمی از این یادداشت را میتوانید در
سایت روزنامه بخوانید.
🔸 شماره ۷۲۵ روزنامه ویژهنامهای برای درگذشت
میرزاخانی بود. این ویژهنامه از
اینجا قابل دسترسیست.
@sharifdaily