#سیاست_خارجی #روابط_بین_الملل #ایران #پاکستان #هند #شرکای جدید هند و
#چالش در غرب آسیا
1) ایران: روابط هند و آمریکا که در دوره پس از جنگ سرد با افت و خیزهایی همراه شده بود، پس از توافق
#هسته ای غیرنظامی در سال 2005 بین دو کشور به سوی نوعی اتحاد راهبردی پیش رفت و دهلی نو در جهت تحقق آرزوی دیرین خود برای تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ فرصت را غنیمت شمرده و به جای آنکه همچون جمهوری اسلامی ایران راه مقاومت در برابر فشارهای سیستمی در ساختار تک قطبی نظام بین الملل را در پیش بگیرد، راه همسویی و تعهد به جای عدم تعهد را دنبال کرده و درهمین راستا به ناچار با برخی سیاست های
#ضد_ایرانی آمریکا همراه شد.
⚠️دو رأی منفی ضد پرونده
هسته ای ایران در آژانس بین المللی انرژی
هسته ای و کنار کشیدن از پروژه خط لوله صلح در همین جهت قابل تبیین است. ازسوی دیگر، هند در منطقه غرب آسیا با توجه به نیاز خود برای دسترسی به منابع
#انرژی منطقه آسیای مرکزی و مقابله با اتحاد منطقه ای چین و پاکستان نگاهی ویژه به ایران و استفاده از
#مسیر ایران برای دور زدن پاکستان دوخته است؛ بنابراین دو اولویت منطقه ای و جهانی هند در تعارض با یکدیگر قرار گرفتند.
در بعد
#منطقه ای اولویت هند در برقراری مناسبات نزدیک تر با تهران نهفته است، که به هیچ عنوان مطلوب نظر واشنگتن نبود و ازسوی دیگر، اولویت
#جهانی هند در تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ ایجاب می کند که مشارکت راهبردی خود را با آمریکا بیشازپیش تقویت کند.
متأسفانه یکی از رویهها و سیاست های منفی کشورهایی که به ظاهر دارای منافع مشترک با ایران هستند، این است که به محض تشدید رویارویی ایران با آمریکا در شیوه تعامل خود با کشورمان به گونه ای عمل می کنند که مصداق ماهی گرفتن از آب گل آلوده است. بهعبارت دیگر، در برهه ای که سیاست مهار ایران از سوی آمریکا با جدیت به اجرا گذاشته و تلاش می شود بیش ترین امتیاز ممکن از ایران به چنگ آید و هند هم از این قاعده مستثنی نبوده است. اختلاف با ایران بر سر میدان «
#فرزاد_بی» و تلاش برای بستن قراردادی که تا سال ها هیچ درآمدی نصیب کشور نمی کند از همین دست فرصت طلبیهاست.
2) پاکستان: هند و پاکستان دو کشور مهم منطقه ای شبه قاره به حساب می آیند. این دو کشور از زمان استقلال پاکستان به دو رقیب جدی تبدیل شدهاند. از طرفی مسئله
#کشمیر موجب شده که درگیریهایی بین نیروهای ارتش هند با نیروهای پاکستانی و از جمله نیروهای جهادی در این منطقه روی دهد.
از طرفی هندوستان همواره پاکستان را متهم به حمایت از گروه های تروریستی کرده و بر این عقیده است، که حضور نیروهای رادیکالی در هند با حمایت پاکستان به منظور اعمال فشار بر دولت بر سر مسئله کشمیر است. از این رو هندوستان سعی داشته با برقراری روابط نزدیک تر با آمریکا مسئله رادیکالیسم در این کشور را با گروه های رادیکالی در منطقه پیوند زده، تا بتواند از کمک های امنیتی، سیاسی و نظامی آمریکا برای برخورد جدی با مخالفان خود استفاده کند. این در حالی است که آمریکا سعی داشته در روابط خود با هند و پاکستان سیاست متوازنی را در پیش بگیرد.
طی یک دهه گذشته معادله هند، پاکستان و چین تا حدود زیادی دچار تحول شده است و خصوصاً حملات یازدهم سپتامبر موجب چرخش واشنگتن در سیاست هایش در قبال دو کشور متخاصم شبه قاره هند شد. در پی
#حمله گروهی از افراد
#مسلح به
#پارلمان_هند در سال 2001 میلادی و بالا گرفتن مجدد تنشهای دو طرف ، آمریکا برای اولین بار از جانبداری از پاکستان خودداری کرد و با این اقدام برای آنان پیام فرستاد که زمان حل و فصل مناقشه کشمیر و اختلافات دو طرف فرا رسیده است و شاید همین پیام خاموش بوده که سکوت یک ساله ای را در مرزهای مشترک دو طرف رقم زده است.
🔰نتیجه:
هند درگیر تنشی داخلی است، از یک سو طرفداران غرب این کشور را همچون پل ارتباطی می بینند که می تواند پیوند بین شمال و جنوب را برقرار سازد، از سوی دیگر طرفداران شرق هستند، که با میل فراوان توافق واشنگتن را می ستایند، که موجب بروز نوعی ترکیب نئولیبرالیسم اقتصادی و اتوریتاریسم سیاسی شده است. شیفتگی در مقابل مدل رشد چین نخبگان هند را به سوی جهت گیری دوم متمایل می کند.
شاید مودی در دیدار و گفت وگو با ترامپ توانسته باشد با چشم پوشی از حوزههای مورد اختلاف دو کشور و تمرکز بر حوزههایی که به مذاق
#ترامپ خوش آید، سازشی بین رؤیای هند در تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ و بینش ترامپ در اولویت دادن به آمریکا و اقتصاد آن پل بزند و همچنان راهبرد اتحاد دو کشور دربرابر خیزش چین را تداوم ببخشد؛ اما درمورد اینکه آیا بین راهبرد منطقه ای هند در دسترسی به آسیای مرکزی از طریق ایران و راهبرد جهانی خود در تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ با کمک آمریکا هم سازش برقرار کند تردید هایی جدی مطرح است.
#شَرقِ_شَرق
@shargheshargh