یادداشت
#محمد_حسین_انصاری_نژاد بر مجموعه شعر
#گشایش سرودۀ
#محمد_شکری_فردطیّ مکان ببین و زمان در سلوک شعر
کاین طفل یک شبه ره صدساله می رود «حافظ»
به بهانه رونمایی از مجموعه شعر «گشایش»، سرودۀ
محمد شکری فرد
از نخستین دیدارم با شاعر خوش قریحه و دوست داشتنی
محمد شکری فرد، حدود شش سال می گذرد.بابت آشنایی با شکری فرد عزیز واقعا «از بخت شکر دارم و از روزگار هم»؛ دو سالی از آشنایی مان نگذشته بود که اولین مجموعه شعرش «نصف گمشده» نوازشگر چشم هایم شد.حس و حال آن غزل ها چنان سر ذوقم آورد که بلادرنگ قلم به دست گرفته و یادداشت واره ای بر آن مجموعه غزل نوشتم که در جام جم منتشر شد.در آن یادداشت کوتاه نکاتی چند را به برداشت ناقض خودم مهم و کاربردی بود گوشزد کردم؛ چون به فرداهای بسیار آفتابی این شاعر جوان امیدها بسته بودم.خوشحالم که با گذشت کمتر از سه سال دومین اختر شعر شاعر با شعرهای شورمندتر و متفاوت تر به دستم رسید. بدون کمترین تعارف، باید با خرسندی بگویم شکری فرد بسیار دغدغه مند تر و متاملانه تر به شعر نگریسته و جهش های چشمگیری داشته است.این پیشرفت را هم در فرم و ساختار و هم در محتوامندی ارجمند سروده ها می بینم که براستی ستودنی است.
شاعر می کوشد در عاشقانه ها به جنبة عینی و کاربردی شعر بیشتر توجه کند، با شیفتگی و شفافی، حکمتی زلال را به مخاطب منتقل کند:
زمانه ای ست که گل را ذلیل می شمردند
پرندگان غزلخوان بلند پروازند
(گشایش، غزل سه)
شب دلواپسی ما سپری خواهد شد
دیدن صبح دل انگیز تماشا دارد
(گشایش، غزل پانزده)
یوسف به فکر آمدن قحطسال باش!
این هفت هشت سال به بارندگی گذشت
(گشایش، غزل شانزده)
من از تو هر چه که دیدم کمال زیبایی ست
بهار هیچ به جز گل نداشت در سبدش
(گشایش، غزل هفده)
هفت روز هفته را دلتنگ بودن های من
از غروب تنگ یک آدینه باقی مانده است
(گشایش، غزل هجده)
شاعر گاهی با چاشنی طنز، نمکی بر کلام می زند که ای کاش این رندانگی، بیشتر اتقاق می افتاد:
به گریه گفتمش: ای یار عاشقت هستم!
به عشوه گفت: همه شاعران زبان بازند
(گشایش، غزل سه)
این رندانگی را در بیتی از غزل های او که در این دفتر نیست در ذهن دارم:
نقل می کرده ست بابای من از بابا بزرگ:
«نیست مردی پشت شکری فرد ها را بشکند»
اتفاق بسیار خوب و بشارت دهنده ای که در دفتر شعر گشایش افتاده است روح تعهد و آرمانخواهی و دغدغه های اجتماعی شاعر است که با روشنی و شفافیت و شاعرانگی در شعرها تجلی یافته است.شعرهایی که شکری فرد به شهدا تقدیم کرده است از گشایشِ پنجره های روشن بر آفاق ذهن و ضمیر شاعر خبر می دهد.
شاعر در قالب های چهارپاره و مربع و... موضع مندتر و معترض تر ظاهر شده است.شاید به این علت که جنبة خطابی و تریبونی بودن در این قالب ها بیشتر است.
در مورد هنرمندی های زبانی شعر شکری فرد سخن بسیار است که در این مجال کوتاه فرصت برای پرداختن به آن نیست.البته در بعضی غزل های وی از حیث فرمی و ساختاری و زبانی جای اما و اگرهایی است که چندان مهم به نظر نمی آید.شاعر هنوز بسیار جوان است و راه های نپیموده بسیاری را پیش رو دارد.او کفش های مکاشفه را پوشیده است تا به افق های دوردست شعر بتازد.
انتشار این مجموعه شعر زیبا و خواندنی را به شاعر خوش ذوق، خلاق و فروتن،
محمد شکری فرد عزیز صمیمانه شاد باش می گویم.مطمئن هستم که در آینده ای نزدیک، شعرهای درخشان و با رایحه ای متفاوت بسیار از او خواهیم خواند.
نشر
#شهرستان_ادب کانال تخصصی کتب
#شعر و
#داستان:
@ShahrestanAdabPub