یادداشت
#حسنا_محمدزاده بر کتاب "
#بهانه_ها " سروده ی خانم
#پروانه_نجاتی :
«ادب اعتراض» به آن دسته از آثار ادبی در ادبیات جهان اطلاق میشود که به نوعی روح انتقاد یا اعتراض و مقاومت شاعر یا نویسنده را در برابر عوامل تحمیلی اجتماعی و سیاسی حاکم منعکس کرده است.
آغازگران آن در حوزه نظم بهطور برجسته در قرن سوم تا پنجم ناصرخسرو و سناییغزنوی هستند که پس از آنها تا به امروز اکثر شاعران، ستودنی
ها را ستودهاند یعنی عناصر ارزشمندی چون شجاعت، عدالت، عفت، آزادی، انساندوستی و ناشایست
ها را در اشعار خود تقبیح کردهاند که ظلم و بیعدالتی و فسق و فجور از آن دستهاند. «ادبیات اعتراض» تاکنون بخش وسیعی از شاهکارهای شعر جهان را به خود اختصاص داده و بیشتر وامدار آموزههای دینی، اخلاق و حماسه بوده است عوامل مهم و موثر در ظهور آن به دو دسته قابل تقسیماند.
الف . عوامل درونی که همان تعلیمات دینی و آموزههای مذهبی است که شاعران را بر آن داشته تا التزام عملی برعقاید خود داشته باشند و در زمره «یقولون مالاتفعلون» نباشند.
ب . عوامل بیرونی که بهطور عمده اوضاع و احوال اجتماع را در برمیگیرد، اجتماعی که پُر از رفتارهای ظالمانه و ریاکارانه است.
آنچه از درونمایه اشعار کتاب «
بهانه
ها» برداشت میشود این است که شاعرش روحیهای اصلاحطلبانه و آرمانخواه دارد که او را واداشته تا از نعمت سخن، در مسیر انتقاد از بیعدالتی بهره ببرد. «
بهانه
ها» دارای تنوع موضوعی فراوانی است ازعشق و تغزل گرفته تا جنگ و موضوعات مذهبی و اجتماعی و عرفانی... نگاه پروانه نجاتی به دنیای پیرامونش نگاهی نقدآمیز است اما نه با لحنی تند و زننده بلکه بیشتربا لحن آرام فطرتش گرهخورگی دارد.
«برای خیل مترسک که خالیاند از دل / خیال و خاطره و اضطراب بیمعنیست»، «میراثخوار خانهی موروثی غمم / از درد انحصاری امثال من نپرس »، « ماییم و عشق، شاخه نباتی که هست و نیست /اسکندریم و آب حیاتی که هست و نیست / سرگشتگان دایرهی تنگ زندگی/ درجستجوی راه نجاتی که هست و نیست »
ادامه این یادداشت را در آدرس زیر بخوانید:
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13960614000219کانال تخصصی
#شعر و
#داستان :
@ShahrestanAdabPub