#کیومرث (۶) بر بنیاد شاهنامه و دیگر گفتارهای ایرانی دورانهای یخبندان ورم ۱و ۲ در دورانهای یخبندان، مردمان نزدیک استوا زنده می‌ماندند! با پایان وُرم ۱، ده‌هزار سال زمین از آسیب #دیو سرما دور ماند! مردمان بیشی گرفتند و به فراخور، نیازمند خوراک و سرزمین بیشتر بودند! بر زمین گستریدند و چون زمان به کام بود، به سوی سرزمینهای شمالی‌تر هم کوچیدند!! ولی «دیوبچه» باز در کار ساختن برای تازشی دیگر بود! جهان شد برآن دیوبچه سپاه! ز بختِ سیامک، چه از بختِ شاه! دودیگر تازش دیوبچه، یخبندان وُرم۲ بود که پیرامون ۵۵۰۰۰ سال پیش فراز آمد و مایه رنج و سیه‌روزی مردم شد! مردم برهنه‌تن، در اندیشه چیرگی بر دیوسرما کوچیدن به سوی گرما را گزیدند! ولی گویا گروههای مردم با شناخت نادرست به راه شمال رفتند و در سیاهی شبهای سرد سیبری -در نبرد نابرابرِ تنِ برهنه و دیو سرما- تباه شدند! بزد چنگ، وارونه دیوِ سیاه دوتاه اندرآورد بالایِ شاه!! به گواه پاره‌ای نسخه‌های کهن شاهنامه این رویداد، رفتن سیامک «به رای خویش» به سوی دیو و آنگاه تباهی به دست دیو خوانده شده: سیامک به رای خود و دست دیو، تبه گشت و ماند انجمن بی خدیو. @ShahnamehToosi