نشسته بر رخِ زردم غبارِ خستگی هایم
من و آغوش تنهایی کتارِ خستگی هایم
همه مست و غزل خوانند و من تنها به یاد تو
غزل خواندن نمی آید به کار خستگی هایم
شبی آهسته مهمان کن مرا با بوسه ای شیرین
درآرد بوسه از چشمت دمارِ خستگی هایم
در ابن دوران ِ بی سامان خدایا کنج ِ آرامی
که بی اندازه گردیده شمار خستگی هایم
کسی از درد می نالد کسی بی درد می میرد
شده" ای دوست ادرکنی" شعار خستگی هایم
#حسین_محمدی(ارتین)
@shaeraneDareshahr