۸ اردیبهشت سالروز درگذشت
#منوچهر_سخایی #منوچهر_سخایی تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در تهران ادامه داد و از همان دوران تحصیل به مقولات هنری بویژه موسیقی علاقه و اشتیاق نشان داد.
با این وجود وی قبل از آن که وارد دنیای موسیقی شود، برای مدتی در روزنامه کیهان مشغول به کار شد و به عنوان خبرنگار پارلمانی این روزنامه فعالیت کرد. منوچهر سخائی در اواسط دههٔ سی به موسیقی روی آورد.
گرچه در آن زمان موسیقی پاپ در ایران چندان شناخته شده نبود، امّا سخائی با بهره از آثار موزیسینهای خارجی از همان ابتدا نسبت به این نوع موسیقی گرایش نشان داد. در اواخر دهه ۳۰
#منوچهر_سخائی موفق شد که با ترانهای به نام «کالسکه زرین» که به شکلی غیر حرفهای به همراه
#کامبیز_مژدهی به عنوان آهنگساز و
#پرویز_وکیلی به عنوان ترانه سرا ضبط شده بود، از سد شورای سختگیر و محافظه کار موسیقی رادیو ایران در آن زمان عبور کند.
در واقع تا دههٔ سی شورای موسیقی رادیو در زمینه موسیقی پاپ بسیار سختگیربود و چون عمدتاً موسیقیدانان سنتی در آن شورا حضور داشتند، بندرت اجازهٔ پخش آهنگهایی غیر از موسیقی سنتی و ملی از رادیو را صادر میکردند و بنابراین خیلی به ندرت آهنگهای پاپ از رادیو پخش میشد.
طوریکه مثلاً
#محمد_نوری بعنوان یکی از نخستین خوانندگان پاپ ایرانی، ناچار بود که در برنامهٔ ارتش ترانههایش را اجرا کند و در خود رادیو امکان اجرا نداشت.
اما در جو پدید آمده بعد از وقایع ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ و با پخش ترانهٔ معروف «مرا ببوس»
[به خوانندگی
#حسن_گل_نراقی و آهنگسازی
#مجید_وفادار و شعر
#حیدر_رقابی (هاله)]
جو دیگری در رادیو به وجود آمد و شورای سخت گیر و محافظه کار موسیقی در رادیو، با دیدن استقبال مردم از این نوع آهنگها، رویکرد جدیدی نسبت به موسیقی پاپ پیدا کرد و تصمیم گرفت تا مجوز پخش یک یا دو آهنگ پاپ را در هر ماه صادر کند.
از آن زمان پای خوانندگان پاپ به رادیو گشوده شد و ابتدا
#محمد_نوری و بعد
#ویگن برای اجرای این ترانهها انتخاب شدند و بعدها
#منوچهر_سخائی و
#عباس_مهرپویا نیز به آنها پیوسته و چهار نفر خوانندههای پاپ موزیک رادیو در آن زمان را تشکیل میدادند که هر کدام در ماه یک برنامه اجرا میکردند.
بدین ترتیب
#منوچهر_سخائی از سال ۱۳۳۷ به بعد فعالیت حرفهای خود را به عنوان خواننده در رادیو ایران آغاز کرد.
در همین سالها
#منوچهر_سخائی فعالیت خود در سینمای ایران را نیز، نخست به عنوان خواننده و سپس به عنوان بازیگر آغاز نمود. یکی از نخستین اجراهای رسمی او، که اولین ترانهٔ او برای فیلمهای فارسی نیز محسوب میشود، در فیلمی به نام «زندگی شیرین است»
(ساختهٔ
#مجید_محسنی، محصول دیانا فیلم) بود که در سال ۱۳۳۵ اکران گردید.
وی در سالهای بعد در فیلمهای دیگری همچون «دخترها اینطور دوست دارند»
(ساخته اسماعیل پورسعید ،۱۳۴۱)
و «خروس جنگی» (ساخته اسماعیل پورسعید، ۱۳۴۴)
ترانههایی اجرا کرد و همچنین به عنوان بازیگر در فیلمهایی مثل «پستچی»
(ساختهٔ رفیع حالتی، ۱۳۴۰)
«در انتهای ظلمت» (ساختهٔ ابوالقاسم ملکوتی)
و «ببر کوهستان»
(ساختهٔ خسرو پرویزی ظاهر شد.
در مجموع دوران اوج شهرت و محبوبیت
#منوچهر_سخایی در دهه چهل خورشیدی بود. صدای او سبک و کلاس خاص خودش را داشت و او نیز همچون:
#ویگن و
#عارف و
#محمد_نوری طرفداران خاص خود را داشت.
در همین ارتباط
#محمد_رضا_شجریان در کارگاه آواز خود خاطرهای حکایت کردهاست که نشان از شهرت و اهمیت
#سخایی در آن سالها دارد. وی میگوید:
«... من در دانشسرا بودم که
#منوچهر_سخایی یک
#ابوعطا خواند که من خیلی خوشم آمد و آن را یادگرفتم و بعدها چند بار آن را خواندم و همیشه هم گفتهام که این را از سخایی یادگرفتهام…»
#منوچهر_سخایی همچنین درسالهای فعالیت هنری اش در تلویزیون نیز شوی تلویزیونی «زنگولهها» را برای تلویزیون ملی ایران تهیه کرد که در آن به معرفی چهرههای جدید موسیقی پاپ میپرداخت.
#یاد_ونامش_گرامی🥀@seyribar 💫•~
🍃🌸🌼🍃~•