تو چراغ خود بیفروز در دل کوه‌های البرز و در جایی که فقط خودش بود و طبیعت و خدای طبیعت کیسه زباله‌اش را به خانه برمی‌گرداند. نزدیکش شدم و گفتم شما خیلی کارت درسته! متوجه منظورم شد و گفت ما همیشه همین کار را می‌کنیم، نگاه کردم و دیدم همسرش لبخند می‌زند و دختر و پسرش که روی صندلی عقب نشسته‌اند به نشانه تایید و رضایت دست تکان می‌دهند. پی‌نوشت: معمولا در این موقعیت‌ها سعی می‌کنم حتی با یک جمله ساده به طرف مقابل بفهمانم که کار ارزشمندش دیده شده و ازش تشکر کنم، تاثیر عجیبی داره، اول در خودم و حس هم‌صحبتی دلنشینی که ایجاد می‌شود، دوم در او که قدرانی شده و حس رضایت دارد. خدا زیادتون کنه. پی‌نوشت۲: بهش گفتم که ازت عکس گرفتم و منتشر میکنم، لایک داد بهم.