#دعا #آداب_دعا #طلسمها⛔️ اختراعِ دعا🔹 یکی از مسائلی که در معارف تشیع بسیار به آن اهمیت داده شده، مسأله "
دعا" میباشد.
دعا یکی از قویترین سلاحهای مؤمنین است که عجایب بسیار در انس با آن نهفتهست اما گاهی مشاهده میشود که برخی نسخههای معنوی که از طرف
دعانویسان یا کاتبان حرز صادر میشود، ترکیبی از عباراتی مَندرآوردی است. این یکی از اشکالات اساسی به دعانویسان میباشد. حال به این روایت توجه نمایید:
📜 عَنْ أَبِي اَلْقَاسِمِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ زِيَادٍ اَلْقَنْدِيِّ عَنْ عَبْدِ اَلرَّحِيمِ اَلْقَصِيرِ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِاَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَقُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي اِخْتَرَعْتُ دُعَاءً فَقَالَ دَعْنِي مِنِ اِخْتِرَاعِكَ...
حاصل آنکه راوی گوید: خدمت امام صادق علیه السلام فرمودند رسیدم و عرض کردم فدایت شوم،
من دعایی از خود اختراع کردم. امام علیه السلام فرمودند: اختراعت را کنار بگذار. (یا بدین معنا که: من نیازی به اختراعت ندارم)
این روایت در سه کتاب مهم شیعه نقل شده:
📚 الکافی، ط_الاسلامیه، ج ٣ ص ۴٧۶
📚 تهذیب الاحکام، ج ١ ص ١١۶
📚 کتاب من لا یحضره الفقیه، الإسلامية، ج ١ ص ٥٥٩
🔻 مجلسیین رحمهماالله ذیل این روایت بیانی با مضمونی مشترک دارند که حاصلش این است:«این روایت دلالت بر نهی از دعای ساختگی دارد. یا حمل بر کراهت میشود، چون روایت دستور به
دعا عام است و انسان خود نیز میتواند
دعا نماید. مگر در موردی که انسان با صفات و اسماء الله آشنا نباشد، لذا ممکن است چیزی بگوید که جایز نباشد، یا در دعای خود نسبتی ناروا به ساحت خداوند متعال بدهد. و شکی نیست که دعایِ روایی بهتر است و اولویت با آن است. خصوصا وقتی که به ادعیه معصومین علیهم السلام دسترسی باشد. یا میتوان گفت این روایت دال بر تشویق به تعلیم از اهل بیت علیهم السلام است.»
متن عربی عبارات فوق:
➖روضة المتقین، ج ٢ ص ٨٢٠:
یدل ظاهرا علی النهی عن اختراع الدعاء و حمل علی الکراهة لعموم الأمر بالدعاء إلا فیمن لا یعرف الله و صفاته العلیا، فربما یتکلم بما لا یجوز له، و لاریب أن الدعاء بالمنقول أولی، و یمکن أن یکون مراده الدعاء لقضاء الحاجة.
➖ملاذ الأخيار، ج ١ ص ۴٣٣:
قوله عليه السلام: دعني من اختراعك كأنه ضمن معنى الإعراض، بأن يكون "من "بمعنى "عن" و ظاهره المنع من إنشاء الدعاء و كأنه على الكراهة، لا سيما عند إمكان سماع الدعاء عن الإمام.
أو هو تحريص على التعلم، و إلا فقد ورد في الأخبار الكثيرة جواز إنشاء الدعاء، بل ورد: خير الدعاء ما جرى على لسانك.و إن احتمل أن يكون المراد من الأدعية المنقولة.
✅ نتیجه تا بدینجا این است که
با وجود ادعیه معصومین علیهم السلام، از خود دعا اختراع نکنیم و بهتر است از ادعیه روایی بهره ببریم. خصوصا زمانی که حاجتی داریم و میخواهیم با
آداب و بر طریق سنت طلب حاجت نماییم. چه اینکه در ادامه روایت مذکور نیز قرینهای بر این ادعا یافت میشود. امام علیه السلام بعد از نهیِ راوی از اختراع میفرمایند:
"إِذَا نَزَلَ بِكَ أَمْرٌ فَافْزَعْ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ... " (
هرگاه امر مهمی برایت پیش آمد به رسول خدا صلی الله علیه و آله پناهنده شو.) سپس امام علیه السلام دستور به نمازِ حاجتی میدهند که آدابش خواهد آمد ان شاء الله. اینکه امام علیه السلام میفرمایند: "هرگاه امر مهمی برایت پیش آمد بما پناهنده شو." ظاهرا مقصود این است که در امور سخت و حوائج مهم برای بهتر نتیجه گرفتن، با روش ما طلب حاجت کن و بجای اینکه به اختراع خودت تکیه کنی، ببین ما برای طلب حاجت چه آدابی بیان فرمودهایم. و همانطور که علامه مجلسی رحمه الله در متن فوق اشاره نمودند،
این بمعنایِ منع دعای شخصی نیست که نتوانیم هیچ دعایی جز دعای روایی بر زبان آوریم. اما نباید دعای خود را بر دعای معصوم مقدم بداریم، یا با وجود دعایی که معصوم بیان فرمودند، نباید دعای خود را ترویج و معرفی کنیم. پس بهتر است در امور عبادی به روش و دستور اهل بیت علیهم السلام عمل نماییم که هم دقیقتر است، هم اثرش بیشتر است، هم مرضی خداوند متعال است.در پایان لازم است که متذکر شوم:
از آنجا که روزه هستیم و یکی از موارد ابطال روزه،
دروغ بستن بخداوند متعال و معصومین علیهم السلام است، لذا تمام وجوهی که مطرح شد، مستفاد از روایت فوق و روایات دیگر است، و در آخر میگوییم:
والله یعلم، تا از پیش خود نسبتی به اهل بیت علیهم السلام نداده باشیم و قطع نکنیم بعنوان مقصود امام علیه السلام.
⁉️آیا خدا و اهلبیت کافی نیستند؟🆔@samsaamakbar