. . ای ساکنان خرگه خرّم ای عیشتان همیشه فراهم! . پاکیزه‌پیکران پری‌رو رخ شسته در لطافت شبنم! . در سایه‌سار بید غنوده گیسویتان معطّر و درهم! . یک دم نگه کنید فروسو در ژرفنای تنگ جهنّم . در هیچ رنجنامه نگنجد آنچ آمده‌ست بر سر آدم . ذهنی همیشه حاضر و هشیار ذهنی همیشه تیز و منظم . احیاگر فجایع بی‌جان روشنگر مصائب مبهم . چون درد سنگ کیسۀ صفرا چون سردی و نموری بلغم . جان هماره خوار و بدهکار مصروف توبه‌های دمادم . قلب است و مسّ میّت شادی شرم است و غسل و آب کُر غم . آزاد بندگان مکلّف محکوم سرنوشت مسلّم . ای ساکنان باغ فراسو! ای دختران خرگه خرّم! . ای چشم‌هایتان همه جادو! وای دست‌هایتان همه مرهم! .