در غزل فارسی عقل دنیادار از عشق چیزی نمیفهمد و عاقلان، عاشقان را دیوانه میدانند و اوج عاشقی آنجاست که عقل هم دیوانه میشود و زنجیر این دیوانه زلفِ معشوق است...!
"عقل دیوانه شد، آن سلسله مشکین کو دل زِ ما گوشه گرفت، ابروی دلدار کجاست؟"
عموما حسادت، از بیهنری یا به تعبير دهخدا، فقدان فضل نشأت میگیره؛ تا جایی که جناب #حافظ فرمودن: "کمالِ سِرِّ محبت ببین، نه نقصِ گناه که هرکه بیهنر اُفتَد، نظر به عیب کند..."
چه خوبه هروقت خواستیم کَسیرو قضاوت کنیم، این بیتِ جناب #حافظ رو به خودمون یادآور بشیم : "یکی از عقل میلافد ، یکی طامات میبافد بیا کاین داوریها را به پیشِ داور اندازیم..."
عموما حسادت، از بیهنری یا به تعبير دهخدا، فقدان فضل نشأت میگیره؛ تا جایی که جناب #حافظ فرمودن: "کمالِ سِرِّ محبت ببین، نه نقصِ گناه که هرکه بیهنر اُفتَد، نظر به عیب کند..."