باران شدم به دشت و بیابان گریستم با قلب داغدار، فراوان گریستم.. دورم شلوغ نیست، خودم هستم و خودم.. همپای سنگ فرش خیابان گریستم شیرینی ام به نفع دغل دوستان شد و با ضربه های سهویِ خرسان گریستم.. یاری نداشتم که به حالم نظر کند تنها میانِ جمع، پریشان گریستم رفتم به شهر عشق به امّید زندگی بر خاک شهر مرده ی آنان گریستم با باد بیقرار به بستان وزیدم و با مویه های غنچه ی لرزان گریستم.. با گریه های فراوان غزل شدم بر بیت بیت خویش، کماکان گریستم.. #محمد_ثاقبی ‌💚⊱✾☕️☕️✾⊰💚