🔍 کاراته‌کا، کاراته‌کار 🥋 واژۀ «کاراته» (En: karate, Fr: karaté)* از ژاپنی و به‌واسطۀ زبان انگلیسی یا فرانسوی به فارسی آمده‌است. این واژه در اصل از دو جزء «کارا» به‌معنای خالی و «ته» به‌معنای دست درست شده‌است. واژۀ «کاراته» در ۱۹۴۷ م / ۱۳۲۶ ه‍.خ وارد انگلیسی شده‌است. 🔘 واژۀ «کاراته‌کا» (karateka/karate-ka) هم در اصل ژاپنی و به‌معنای ورزشکارِ کاراته است. ما «جودوکا» (judoka) و «کِندوکا» (kendoka) هم داریم. ازآنجاکه «کا» در فارسی گنگ است، به «کار» تبدیل شده و عموم مردم می‌گویند «کاراته‌کار». پسوندوارۀ «ــ‌کار» در فارسی فعال است و، با با کاربرد اسمی و صفتی، به‌فراوانی و در واژه‌هایی مانند «آبکار»، «ابروکار»، «بدل‌کار»، «پیمان‌کار»، «تراش‌کار»، «خراب‌کار»، «درست‌کار»، «رنگ‌کار»، «زیان‌کار»، «سوارکار»، «صافکار»، «طمع‌کار»، «فداکار»، «کاسب‌کار»، «گناه‌کار»، «منبت‌کار»، و «نقره‌کار» به کار می‌رود. در میان ورزش‌ها هم «دوومیدانی‌کار» را داریم. ★ تلفظ در انگلیسی: [kəˈɹɑːtɪ]، در فرانسوی: [kɑːʁɑːˈte]؛ گویا این دو زبانْ «کاراته» را از آلمانی (Karate؛ تلفظ: kɑːˈʁɑːtə]) گرفته‌بوده‌اند. تلفظ ژاپنی: [kaɾaˈte]. @SadeNevisi