______
به جايي رسيديم كه تسليت گويي كارِ هر روزمان شده است .
انگار قرار است
#درد_فقدان هاي ناباورانه جزئي از روزمرگي هايمان شود .
به جايي رسيديم كه خوشحالي مان اندك و اندوه مان بسيار شده ...
نمي دانم اسم اين لحظه ها، اين برهه و اين مقطع چيست !
اما هر چه است تاريك و سرد است !
تلخ است !
غير قابل تحمل است ...
اينجا! همين جايي كه روزگار فعلي مان
در آن متوقف شده پُر از دريغ هاي ساده است ...
دريغ از نقش لبخندي عميق !
دريغ از هياهوي رنگارنگ زندگي !
دريغ از آرامش!
و هزاران دريغِ ديگر؛
_
همه ي ما مهاجر و مسافر اين دنياييم .
يك شهروند معمولي ، نماينده ي مجلس ، يك هنرمند و ....
فرقي نمي كند هر كسي به هر دليلي كه به ديار باقي دعوت شود ، درد و مصيبت نبودنش براي بازماندگان دشوار است .
چرا كه همه ي
#انسان_ها صرف نظر از تحصيلات ، موقعيت اجتماعي ، طايفه و نژاد و ...ارزشمندند؛
و هر شخص
#جايگاه خاصي
در بين اعضاي خانواده اش دارد .
هر كسي ممكن است
در جمع كوچك دوستان و اقوام خود مثالِ
#رهبر آزادي خواه و آزاده انديشي باشد كه ديگران را تشويق به صلح ، انسانيت و
عدالت كند .
اما طبيعي است ما افرادي را بيشتر
مي شناسيم كه به واسطه ي حضور
در#رسانه هاي اجتماعي فعاليت مي كنند .
افرادي كه
#چهره ي شان مردمي و صدايشان فريادِ آشنايِ پيام
#صلح و
#آزادي است!
___
#يما_سياوش ، خبرنگار و مجري محبوب رسانه ي
#افغانستان به جمع دوستان
#شهيدش پيوست !
#شهادتت_مبارك !
___
#شهادت_خبرنگار_افغانستاني#يما_سياوش#فرياد_آزادي#انتحاري#جهان_در_انتظار_عدالت#سعادت_سادات_جوهري______
@saadatsadatjohari