گروه خبری رویداد

✅ پست #مفهومی #مهدی_معصومی؛ فعال رسانه ای شهرستان #کلاردشت و مدیرمسئول سایت خبری #کلارنا بمناسبت #روزخبرنگار

🔺 کاشکی برچیده شود روزی بساط جشن ها و بزرگداشت ها و نکوداشت هایی که بیشتر به رفع تکلیف می مانند‼️ #اما فهمیده شود دردهایی که تیتر می شوند‼️
🔺 گرچه طاقت، طاق نمی شود از تهمت و توهین و ارعاب و افترا؛ اما سکوت، مرگبار می شود گاهی...‼️

💠"گروه خبری رویداد"💠
https://telegram.me/joinchat/BPVZ4Tu0AW3BELLSV66NKg

✅ #یادداشت_روز:

🔴سَرِ یوزها بریده شد...‼️
🔺پای کدام یک در میان است؛ شمشیر سامورایی ها یا گیوتین فرهنگ ایرانی ها⁉️

✍ #مهدی_معصومی؛ فعال رسانه ای

📝 تیم ملی فوتبال ایران در حالی که تا قبل از مرحله نیمه نهایی با ۱۲ گل زده و بدون گل خورده، خود را شانس اول قهرمانی در جام هفدهم (جام ملت های آسیا ۲۰۱۹) معرفی کرده بود، یک قدم مانده به فینال با دریافت ۳ گل برابر ژاپن از راهیابی به بازی پایانی بازماند.
حالا شاید خیلی ها بگویند که شمشیر سامورایی ها سرِ یوزها را برید‼️
اما آیا کسی حواسش هست آن شمشیری که سامورایی های ژاپنی به جنگ یوزهای ایرانی آورده بودند، نه فقط فوت و فن فوتبالی بلکه شخصیت حرفه ای شان بود⁉️
گمان نمی کنید آن اشتباهی که مدافعان ایرانی در صحنه گل اول مرتکب شدند، اشتباهی نیست که صرفا به گردن بازیکنان داخل زمین و کادر مربیگری باشد؛ بلکه آن غفلت تلخ، نمودی از شخصیت غیرحرفه ای و احساسی تک تک ما بود و هست!
آیا عجیب نیست که چرا وقتی همه از همدلی و حمایت از تیمی حرف می زدند که می گفتند شایسته قهرمانی است، اما در عمل فشار و استرس و اضطراب را برای شان مخابره می کردند!
آیا کَل کَل های گاه و بیگاه و پیغام و پسغام های بسیاری از مربیان داخلی و پیشکسوتان با کادر فنی، خط و نشان های وزارت ورزش برای کیروش و حتی آن اشک های دمِ مشک جواد خیابانی روی آنتن زنده تلویزیون آن هم در واکنش به ترجمه ی ناشیانه از مصاحبه آقای سرمربی؛ کافی نبود تا فشارهای روانی روی یوزها، آنجا که نباید نفس شان را بگیرد⁉️

▫️▪️اعتراض بی دلیل ۵ بازیکن ایرانی به داور استرالیایی بدون اینکه اصلا سوت زده باشد! و رها کردن و پشت کردن بازیکن ژاپن و از همه مهمتر توپی که هنوز از زمین بیرون نرفته است! اتفاقا اصلا صحنه ی غریبی نیست‼️
آیا هر روز و هر لحظه نمی بینیم آنهایی را که می توانند به نوعی پرچم های افتخار را برای مان بلند کنند اما از بس گرفتار و اسیر فشارهای روانی ناشی از کم بینی ها می شوند، که درست سر بزنگاه که باید روی موانع پیش رو تمرکز کنند، ناخودآگاه پشت می کنند به آن چیزهایی که در رویای به دست آوردنش هستند⁉️
آن تصویر و آن لحظه، برونداد یک فرهنگ ملی است ؛ فرهنگی که همیشه حاشیه ها را برای مان جذاب تر از اصل کرده و می کند، و آنجا که نباید به حاشیه برویم، اتفاقا به حاشیه می رویم و اصل و اساس را فراموش می کنیم! آن هم دسته جمعی‼️
همان فرهنگی که شمشیری است زیر گلوی تولید ملی، سرمایه گذاران، کارآفرینان، نخبگان، کارشناسان و...
همان شمشیری که قطع می کند پای هر کسی را که می خواهد بالا برود!

سر یوزهای ما را شمشیر سامورایی ها نبرید، یوزهای ایرانی قربانی گیوتینی شدند که از قضا سایه ی تهدید و فشارش را مدت هاست روی گردن خود حس می کردند! همان فشاری که اثراتش از همان ابتدای بازی سرنوشت ساز با سامورایی ها نمایان بود...

بله، ما به فرهنگ مان باختیم؛
فرهنگی که علیرغم تظاهری که می کند اما از بالا رفتن دیگران خوشحال نمی شود‼️
فرهنگی که زبان تشکر ندارد از آنان که ارزش می آفرینند‼️
فرهنگی که حاضر است پایه های غرور کاذبش را در بستری فرش شده از جمود و سکون و رکود اطرافیانش استوار کند‼️
برای بردن ، برای نباختن و برای بالا رفتن حریف ما کشوری مثل ژاپن نیست، این فرهنگ حریف ماست؛ باید با این فرهنگ مبارزه کرد بلکه بتوان او را کشت‼️

من گرچه احساس بدی از این باخت تلخ دارم، اما دلم نمی آید بد و بیراه نثار فوتبالیست های ایرانی کنم؛ من به خاطر همه شادی های بعد از بازی با یمن، ویتنام، عمان و چین بدهکار یوزها هستم و حالا هم نمی خواهم طلبکار باشم!
می خواهم آنجا که برای بردن و بالا آمدن تشکر نکردم، حالا هم برای باختن غُر نزنم!
می خواهم این بار قصه را از ابتدایش بخوانم نه از آنجایی که فرهنگِ نخبه کُش و طعنه زنِ درونم می خواهد. شما چطور⁉️

🔸پی نوشت: این یادداشت قصد پرداختن به جنبه های فنی بازی ایران - ژاپن را ندارد.

💠"گروه خبری رویداد"💠
https://telegram.me/joinchat/BPVZ4Tu0AW3BELLSV66NKg

‍ ‍ 💢نقدی بر #کارنامه_ناموفق ادوار مختلف شوراها در ایجاد مشارکت های مردمی

✍به قلم: #مهدی_معصومی
روزنامه نگار و فعال سیاسی-اجتماعی

🆔 @Ruidad

📝امروزه مدیرانی موفق خواهند بود که بتوانند کار را با مردم برای مردم انجام دهند، یا به معنای دیگر بتوانند دانش و توانایی نهفته در میان اقشار مختلف مردم را مدیریت نمایند.
در سطح کلان نیز توفیق زمانی حاصل خواهد شد که مشارکت پذیری در میان مردم و مشارکت طلبی در حاکمیت نهادینه گردد؛ از همین روست که جوامع تحولخواه و کشورهایی که خواهان گام برداشتن در مسیر توسعه هستند، مشارکت را به عنوان کلیدواژه برنامه های خود در نظر گرفته و در صدد پررنگ تر کردن نقش مردم در فرآیند توسعه برمی آیند.
در کشور ما ایران نیز راهکارهای مختلفی برای تقویت نقش مردم در عرصه تصمیم سازی و تصمیم گیری در نظر گرفته شده است که پر بیراه نیست اگر بگوییم مهم ترین و شاخص ترین پیش بینی قانون اساسی در این خصوص شکل دادن نهاد شوراهای اسلامی شهر و روستا است.
پس از آغاز به کار شوراهای اسلامی شهر و روستا در سال ۱۳۷۷ تا به امروز که ۲۰ سال‌ از آن روز می گذرد،سیستم[به معنای حاکمیت] به اتکای این نهاد قانونی و اعتماد به کارکرد صحیح آن، رفته رفته به این تلقی و شاید بهتر است بگوییم توهم رسیده است که شوراها راه مشارکت را برای مردم باز کرده اند!
اما آیا واقعیت این است؟
با یک بررسی اجمالی میزان توفیق شوراها[به خصوص در شهرستان ها و شهرهای کوچک] در استخراج تفکر و دانش نخبگان محلی و انتقال آن به نهادهای حاکمیتی را تا چه میزانی می توان ارزیابی کرد؟
راه دور نرویم؛ در جامعه ی هدفی همچون غرب مازندران کمیسیون ها و کمیته های ذیل آنها در چه تعدادی از شوراهای شهرستان،شهر و روستا تشکیل شده اند؟
اگر تشکیل شده اند آیا توانایی اجماع میان #نخبگان_واقعی محلی را دارند؟
🔻اصلا آیا اعضای شوراها توانایی به اجماع رسیدن با یکدیگر را دارند تا برسد به اجماع میان نخبگان؟!🔺
قطعاً به گواه آمار و مستندات به این نتیجه خواهیم رسید که کارنامه خوبی در این خصوص قابل ارائه نمی باشد! و این در حالی است که برای هر دوره برگزاری انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا هزینه های هنگفت مالی،اجتماعی و سیاسی به نظام تحمیل می شود.

نکته دیگر در خصوص رابطه بین شوراها و تحقق مشارکت های مردمی این است که علیرغم تاکید و تمایل دولت به شکل گیری سازمان های مردم نهاد(NGOها) تحقیقاً می توان ثابت کرد که به خاطر حس رقابتی که اعضای شوراها با موسسان سازمان های مردم نهاد در تاثیرگذاری بر پایگاه های اجتماعی دارند، آگاهانه و یا ناآگاهانه سبد آرای خود را در خطر دیده و به شیوه های مختلف مانع انجام فعالیت های NGO ها نیز می شوند؛ بنابراین اینگونه می توان گفت که شوراها نه تنها خود تمایلی[توانایی] برای بهره گیری از توانمندی نخبگان محلی در تشکیلات زیرمجموعه خود را ندارند، بلکه سدی هستند بر سر راه هم افزایی مستقل نخبگان محلی!!!


به هر روی امید است که از یک سو شوراهای اسلامی شهر و روستا با نائل آمدن به درک درستی از نقش خود در توسعه بسترهای مشارکت مردم در امور،از مداخله مستقیم در امور شهرداری ها و دهیاری پرهیز نموده و به فکر احیا و تثبیت جایگاه مشورتی و تصمیم سازی خود باشند و از سوی دیگر نهادهای حاکمیتی نیز با نظارت بیشتر و بهتر بر عملکرد شوراها، آنجایی که قانون در بیان وظایف این نهاد کلی گویی کرده و راه را برای تفسیر سطحی از رسالت عمیق شورایی باز گذاشته است، ورود کرده و مسیر را به شیوه ای نشانه گذاری کنند که مقصد چیزی نباشد جز بهره گیری تمام عیار از ظرفیت منابع انسانی ارزشمندی که نسبت به در اختیار نهادن توان و دانش خود هیچگونه دریغی ندارند.


⚠️پی نوشت: آنچه در این مقال،که به بهانه نخستین سالروز آغاز به کار پنجمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا،به نگارش درآمد،صرفا مروری بود بر رفتار غالب شوراهای اسلامی شهر و روستا؛چرا که بی تردید هستند جمعی از منتخبین مردم که با درکی صحیح از حیطه وظایف شان در حال ایفای نقش در پارلمان های شهری و روستایی هستند.

✍مهدی معصومی
روزنامه نگار و فعال سیاسی-اجتماعی

💠"رویداد نوشهر"💠
https://telegram.me/joinchat/BPVZ4Tu0AW3BELLSV66NKg