🆔 @rostaye_noj #متنی_برای_امروز_و_فردای_من_تو سلام
ما که از دنیای شما رفتیم و امروز ۲۲ اسفند ۱۴۱۰ است . درست ۱۲ سال پیش بود که یک ویروسی کشنده و هیولایی وحشتناک سر از کشور اژدها بیرون آورد و تمام دنیا را
در نوردید .
در نوردید و
در نوردید و
در نوردید تا به مرز پرگهر رسید کشوری که
در محبت و فداکاری زبانزد بود . این اژدها درست
در زمان جشن سال نوی چینی ظهور و بروز پیدا کرد و درست
در جشن سال نوی ایرانی
در کشورم به اوج خود رسید . همه دستپاچه و سراسیمه و نگران بودن ولی عده یی انگار مرگ گلهای آفت زده را باور نداشتن زمانی که به آنان گفته میشد از
خانه بیرون نیایید و دستتان خود را بشویید و
در خانه بمانید و
در اجتماعات حاضر نشوید را گوش نکردن کسانی که با علم به خطرناک بودن کرونا مسافرت به شمال آمدن به زادگاهشان به ملاقات و دیدار پدر و مادر و اقوام و این شد که این ویروس ناجوانمرد
در تمام کشور پراکنده شد . من . او . آن . آنها . که به دیار عدم رهسپارشدیم دلیلش رعایت نکردن تو . او . آن . و آنها بود . ما کسانی هستیم که قربانی خواسته های دل شما شدیم شما کسانی هستید که به آن همه تبلیغات . هشدارها . و گوشزد های دلسوزانه گوش نکردید به مسافرت آمدید و به قیمت جان ما خوشگذرانی کردید . شما چگونه خوش گذراندید درحالی که باعث مرگ غریبانه ما شدید . مایی که غریبانه مردیم و غریبانه به خاک رفتیم حتی فرزندانمان هم اجازه نداشتن و نباید به دنبال جنازه ما می آمدند . چقدر دلهاتان کوچک است و چقدر دیر باور میکنید که کرونا اژدهایی بی رحم است و هر کس را که به آن برخورد کند خواهد بلعید . چقدر برایتان بی معنا بود مرگ دها متخصص و پزشک و پرستار و کادر بیمارستانی و چقدر سنگدل بود آنکه عید را به دشت و صحرا . کوه و دریا . شهر و روستا سفر کرده بود و دها نفر را به کرونا آلوده کرد . تو میتوانستی رعایت کنی و نکردی تو مرا به عدم فرستادی برای اینکه به خواهش دلت پاسخ دهی و من از تو یک نیمه زندگی طلب دارم و تو مدیون منی .امروز ۲۲ اسفند ۱۴۱۰ است و ما از دنیای شما رفتیم .
با عرض پوزش این متن بجهت هشدار و توجه بیشتر همه ما نگاشته شده و با استمداد از قوه تخیل خواستم تلنگری باشد برای دوستان و بسهم خود انجام وظیفه کنم
🌿 با تشکر از آقای
#حمید_مقدم .
#مرد_کوهستان 🌿#لطفا_در_خانه_بمانید#کانال_فرهنگی_مردمی_اجتماعی_خبری_روستای_من_تو_نج