«
عید قربان»، زمان قربانی کردن اسماعیل هایی است که به آنها دلبسته ایم و هر جا که می خواهند دل ما را با خود می برند، آن قدر که از خدای خودمان دور کنند و در ورطه بی خبری و حیرانی سرگردان کنند.
و اکنون، ابراهیمی، و اسماعیلت را به قربانگاه آوردهای.
اسماعیل توکیست؟ چیست؟
مقامت؟ .. آبرویت؟ .. شغلت؟ .. پولت؟
خانهات؟ .. باغت؟ .. اتومبیلت؟ .. خانوادهات؟
علمت؟ .. درجهات؟ .. هنرت؟ .. روحانیتت؟
لباست؟ .. نامت؟ نشانت؟ جانت؟ جوانیت؟ زیباییات؟ و ...
من چه میدانم؟ این را باید خود بدانی و خدایت.
من فقط میتوانم نشانی هایش را به تو بدهم، آنچه تو را در راه ایمان ضعیف میکند، آنچه تو را در راه مسئولیت به تردید می افکند، آنچه دلبستگیاش نمیگذارد تا پیام حق را بشنوی و حقیقت را اعتراف کنی، آنچه تو را به توجیه و تاویلهای مصلحتجویانه و ... به فرار میکشاند و عشق به او کور و کرت میکند و بالاخره آنچه برای از دست ندادنش، همه دستاوردهای ابراهیم وارت را از دست می دهی، او اسماعیل تو است!
اسماعیل تو ممکن است یک شخص باشد یا یک شیئی، یا حالت، یا یک وضع، و یا حتی یک نقطه ضعف!
تو خود آن را هر که هست و هر چه هست باید به منی آوری و برای قربانی انتخاب کنی.
📝 #دکتر_علی_شریعتی#عید_سعید_قربان_مبارک#کانال_فرهنگی_مردمی_اجتماعی_خبری_روستای_من_تو_نج 🆔 @rostaye_noj