یک اینکه به راحتی هر چه تمام‌تر دستور به مصادره اموال شهروندان می‌دهد. شهروندانی که مال و اموال خود را از دست‌رفته می‌دیدند چون احتمالا در دولت شاهنشاهی پستی داشته‌اند یا کارخانه‌دار بوده‌اند یا اینکه از دیانت بهایی بودند و شبیه این موارد.
خمینی رسما به حق مالکیت بی‌توجهی کرد و اموال مخالفان خود را به زور غصب می‌کرد.
نکته دوم اینکه می‌گوید در سراسر ایران برای ضعفا مسکن ساخته شود! این شعار او نیز با نگاهی به وضعیت امروز ایران عملا شبیه به یک طنز تلخ است.
ایرانیان به اتوبوس‌خوابی رسیده‌اند و شهرداری تهران با افتخار می‌گوید اتوبوس‌هایی را برای خواب شبانه شهروندان اختصاص داده است.
جمهوری اسلامی خانه شهروندان را سر آنان خراب نکند، مسکن‌سازی پیشکش!
