من هیچ وقت در زندگی ام اجبار و ارزشی را که بر اساس جنسیت به انسان ها می‌دهند درک نکردم. و همیشه یک سوال در ذهنم رژه میرود:چگونه یک انسان را براساس چیزی که خودش انتخاب نکرده است محکوم یا تشویق میکنند؟ قطعا زن بودن زیباترین حس دنیا برای من است ولی چند روز پیش دلم میخواست برای تک تک زنان این سرزمین اشک بریزم. موی آنها پای صندوق های رأی نماد آزادی و صلح؛ امّا روزهای عادی عامل تمام مشکلات مملکت است. خنده ی آنها روز راه پیمایی نشان شادی و پیروزی؛ امّا روزهای عادی به معنای بی حیایی است. و... مگر می‌شود برای خنده،گریه،بدن، مو، صدا و... یک انسان تعبیر های عجیب و غریب دربیاوریم؟ این خاک با زنان خیلی تفاهم دارد هردوخسته اند و نیاز به آزادی دارند. افسوس که گذشته ی ما از آینده زیباتر شد.
