توجه به مهدی، تجربه بن بست ها و احساس تنگناها را می خواهد. برای کسی که هنوز دنیا وسعت دارد، در خیمه مهدی جایی نیست. و برای کسی که اهدافی حتی تا سطح آزادی و عدالت و عرفان و تکامل دارد، برای همراهی و معیت مهدی ضمانتی نیست،
که در منفرق الطرق و بزنگاه ها،
اسب ها و مرکب های آماده شده،
ما را جایی می خواند و به زندگی دعوت می نماید.
مانند آن سوار در عصر عاشورا که در هنگام تنهایی حسین از او جدا شد، و سوار بر اسبی که در میان خیمه ها پنهان کرده بود، و آن را از تیرها و نیزه ها محفوظ داشته بود، به تاخت از حسین رو بر گرفت و توجیه هم داشت که با حسین، بر نصرت او بیعت کرده بود
و در چنین شرایطی
دیگر نصرتی کارآمد نیست
و مرگ است و شهادت.
پس باید به سوی زندگی رفت!
توجه به مهدی، این رشد و توسعه را می طلبد. کسی که سر در لاک تعلق ها و بت ها دارد، نمی تواند به مهدی روی بیاورد.
نمی تواند که همراه حجت بیاید.
نمی تواند که دوام بیاورد.
از میان راه می برد،
و به خاطر تعلق ها می ماند.
استاد علی صفایی حائری
برگفته از کتاب "تو می آیی"
.
.
.
پذیرای انتقادات و پیشنهادات شما هستیم.
دوستانتان را تگ کنید.
.
.
.
#تو_می_آیی#استاد_علی_صفایی_حائری #استاد_علی_صفایی #استاد_صفایی #علی_صفایی_حائری #علی_صفایی #عین_صاد #ع_ص@resanebidari
