کلامی از امیرالمؤمنین "علیهالسلام" نقل شده است که ایشان _بنا بر نقل_ فرمودهاند: ثم جعل فی یدک مفاتیح خزائنه، بما اذن فیه من مسألته.*؛ "خدای متعال، به اینکه به تو اذن داد از او بخواهی، کلید همه گنجینههای خود را در دست تو قرار داد." پس، اذنی که خداوند متعال داد تا هرچه میخواهی از او بخواهی، کلید همه خزائن الهی است. اگر انسان این کلید را به شکل درست به کار ببرد _از خدا بخواهد_ مسلما آن را در اختیار انسان میگذارد. فمتی شئت استفتحت الدعا ابواب خزائنه.** هر وقت بخواهی، به وسیله دعا، در خزائن الهی را باز میکنی. ببینید! این، مسئله بسیار مهمی است. چرا انسان خود را از این وسیله مهم محروم کند؟!
در اینجا چند سؤال مطرح میشود: یکی اینکه، اگر دعا، چنین نقش معجزه آسایی دارد، پس این وسایل دنیوی و این ابزارها و علم و صنعت و نظایر آن چیست؟ جواب این است که دعا رقیب ابزارهای مادی نیست. اینطور نیست که وقتی انسان میخواهد به مسافرت برود، یا با خودرو و قطار و هواپیما عازم شود و یا با دعا برود! همچنین اینطور نیست که اگر انسان بخواهد وسیله
ای به دست آورد، یا پول خرج کند و یا اگر پول نداشت به دعا متوسل شود و آن وسیله را به دست آورد! معنای دعا این است که شما از خدا بخواهید تا او این وسایل را جور بیاورد. آن وقت علل مادی، هرکدام در جای خودشان قرار میگیرند. دعای مستجاب اینگونه است.
*
#بحار_الانوار (ط بیروت)، ج ۷۴، ص ۲۰۴.
**همان.
#سیدعلی_حسینی_خامنهای#آداب_روزهداری_احوال_روزهداران#علیرضا_مختارپور_قهرودیانتشارات صهبا.
صفحه ۱۰۶.
📚 @Resanebidari