پرسشها، و این تأملها باید برای ما آستانهی
یک سرآغاز باشد. سرآغاز لبیک به دعوتی که آیندهی آن جامعهای عادالنهتر است.
اگر به میدان بیاییم و کار فرهنگی را به کار اجتماعی گره بزنیم؛
اگر باور کنیم این فقط شبهات ذهنی نیست که پایههای اعتقادی را سست میکند، مشکالت عینی و
نابرابریهای اجتماعی هم هست و مهم هست؛
اگر کار فرهنگیمان را در راستای کار فرهنگی همه انبیاء تعریف کنیم؛
اگر دوشادوش کارگران بکوشیم و »داد«هاشان را روایت و فریاد کنیم؛
اگر در سال جدید از این محفلها و از این گفتگوها بیشتر داشته باشیم؛
یقیناً سال آینده، در آستانهی عید، پدران کمتری شرمنده فرزندانشان خواهد بود.
مسئلهی ما، مسئولیتهای به انجام نرسیدهی ماست...
مسئولیتهایی که اگر بدان عمل نکنیم، همه اهالی شهری هستیم که به فرمودهی روایات، در قیامت خدا به
آنها با دیدهی رحمت نظر نمیکند...
ما به وعدههای رهبرمان باور داریم که فرمود: با همت زنان و مردان مؤمن، عقبماندگی در عدالت جبران خواهد
شد؛ ما به آیات قرآن ایمان داریم که به ما وعده داد زمین، از دست زمینخواران خارج و به دست مستضعفین
خواهد افتاد: وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ.
#رسانه_بیداری#جشن_طبقه۳✅ @resanebidari
Иран
