1_ مجاهد ممکن است مخلص نباشد و به خاطر اهدافی غیر از رضایت پروردگارش بجنگد و نفاق داشته باشد که این همان کسی است که غیر از خدا و پیامبر و مؤمنان را یار و رازدار خود میگیرد.
آیه یادآور میشود که جهاد تنها یک عمل ظاهری نیست بلکه عملی قلبی است و هدف از وجوب آن تنها به سبب ضرورت خود جهاد نیست بلکه هدف بسیار مهم دیگری دنبال میکند و آن این است که صفوف مجاهدین مخلص را از منافقان جدا کند و مجهاد واقعی با اخلاص تمام و بدون ریا تسلیم فرمان پروردگارش شود و اخلاص خود را با بذل جان و مالش نشان دهد.
غیر ازین از نیات اگر باشد، جهاد مقبول نبوده و مفید فایده نیست و طبق حدیث رسولاللهﷺ( صحیح مسلم1905) حجتی علیه فرد در روز حساب خواهد شد.
2_ «وَلَمْ يَتَّخِذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلَا رَسُولِهِ وَلَا الْمُؤْمِنِينَ وَلِيجَةً» ابن قیم در اعلام الموقعین خود در ذیل این آیه میگوید: « بزرگترین نوع وليجة، شخصی است که نظر شخصی خود را بر قرآن، سنت رسول خدا و اجماع امت مقدم میدارد. کسی که نظر شخصی خود را بر قرآن، سنت و اجماع امت مقدم میدارد، در واقع یک وليجة بزرگ برای خودش قائل شده است و اگر این عمل ولیجه نباشد، نمیتوانیم معنای واقعی ولیجه را درک کنیم»
سخن وی باید یادآوری مهم برای همه مسلمانان باشد تا در فهم دین خود، به قرآن، سنت و اجماع تمسک جویند و از تبعیت از افکار و نظرات شخصی افراد خودسر پرهیز کنند.
3_ آیه شریفه مورد بحث، ما را به اهمیت نیت و مراقبت از قلب دعوت میکند. با توجه به این آیه، باید همیشه سعی کنیم که اعمال خود را خالصانه برای رضای خدا انجام دهیم و از هرگونه ریاکاری و نفاق دوری کنیم چراکه الله متعال میفرماید: «وَاللَّهُ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ» یعنی به نیات و اهدافتان عالم و آگاه است و چیزی از آنها بر او مخفی نمیماند.
4_تنكير(نکره آمدن) کلمه «وليجةً» باعث میشود که معنای آن به همه افراد و اشیاء از نوع وليجة تعمیم پیدا کند. یعنی هر نوع يار نزدیک، همراه صمیمی و یا بطانهای، منظور این آیه است.