وقتي دلت با
#شهــدا يکي نبـاشد ، نميتواني بنويسي !! حتي چند سـطر...!!
اما همين چنــد واژه هــم تسکينــــي ست بر
#زخـــم هاي کهنــــه ...
خـدا را شکر کـه اين يک متر پارچه با چهارخانه هاي سفيـد و سياهش (چفيه)
از آن دوران مانده تا گـاهي مرا ببرد تا عمـق ِ خلوت ِ زيباي يک سنگر ..يک خاکريز ...
خـــدا را شکــر ، در اوج ِ
#دلتنگـــي هاي شبانه ، "چفيــه ام" معجـري ميشــود برايــم،
که مـرا پيــوند بزنـد از کـربلاي شلمچـــه تا
#کـربلاي_حسيــــــــــن..
تا کف العبـــــــــــاس...
تـــا
#خيمـــه_گاه ِ ربـاب .. تا تــــل ِ زينبيــــــــــــه.. تا
#حرم...
کنــج خانه هاي سفيـد و سيـــاهش هنــوز دنج ترين جاست بــراي ناگفتــه هايم..
سجـــاده ي خــوبي ست برايم تا به هنگــام ِ رکــوع و
#سجود ، ياد ِ عابــداني باشــم
کــه قامت ِ صلاة شــات در دنيــا و ســلام صلاة شــان در
#جنت ِ لقــــاء الله بود ...
کسی چه ميداند لذت ِ
#مناجات با چفيـه را ؟! جـز آنکس که شبي با آن به
#نمـاز ايستـاده باشد
چفيـه ام را دوســت دارم ...
چـــرا که هنـــوز زخمهـــاي روزگار بر تنــش مانده ...
هنــوز هم گاهي از روزنه ي زخـم هايش ميتوانـم وصــل شوم به خـــاکريز.. به
#سنگـــر ..
به شبهـــاي
#عمليــات... به هــق هــق هاي شبانه..
به
#العفــــو ِ قنــوت ها ... به بچــه ها ...
هنــوز برايم قداست دارد
#چفيـــه ام ...
و قــداستش بدان خــاطر است کــه هنــوز از تک تک خــانه هايش ، نــــــواي :
" هــر که دارد هـــوس ِ کــرب و بلا بسم الله " مي آيـــد
@rahian_nur
