خدای مهرب️ان

🌾🌿🌾



غفلت عارضه‌ای است که در روح انسان پدید می‌آید و به معنای توجه نداشتن جدی به چیزی است که باید در کانون توجه انسان باشد.
غفلت به‌یک‌باره گریبان انسان را می‌گیرد؛ اما اسباب آن به‌تدریج در وجود گرد می‌آید و انسان، خود این اسباب را فراهم می‌کند. بی‌توجهی‌های تدریجی و جزئی سرانجام به غفلتی خانمان‌سوز منجر می‌شود.
هنگامی که غفلت در جان می‌نشیند، هدف زندگی، چیستی دنیا، چیستی آفرینش، چرایی حضور انسان در این سرا و نقش و وظیفۀ او در این هستی، همگی زیر سؤال می‌رود و به هیچ انگاشته می‌شود. نقطۀ مقابل غفلت، ذکر است. همان گونه که جای غفلت در قلب است، جای ذکر نیز باید در قلب انسان باشد تا غفلت را بشوید و بزداید.

آری، قلب است که باید به ذکر خداوند آبادان بشود. از امام جعفر صادق(ع) نیز نقل شده است:
و مقصود از ذكر خدا فقط سبحان الله و الحمد لله و لا اله لا الله و الله اكبر نيست؛ بلكه آن است كه هرگاه چيزی از امر خدای عزوجل به تو رسید، آن را انجام دهي یا آن هنگام كه از جانب خداوند عزوجل نهیِ از چيزی به تو رسيد، آن را ترك كنی.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۶۵۸-۶۵۶.
#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴

@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌾🌿🌾



از برترین نعمت‌های خداوند به انسان، محبت پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) است که آن را نمی‌توان با هیچ نعمت دیگری مقایسه کرد. در روایتی آمده است:
مردی [از شیعیان حضرت] نزد مولایمان امام صادق(ع) آمد و از فقر و تنگ‌دستی شکایت کرد. حضرت فرمود: «آن‌گونه که تو می‌گویی نیست و من تو را فقیر نمی‌دانم». آن مرد گفت: «به خدا سوگند هیچ ثروتی ندارم» و گوشه‌ای از فقر خویش را توضیح داد.
اما امام صادق(ع) او را تکذیب کرد و فرمود: «به من بگو اگر صد دینار به تو بدهند تا از ما برائت و بیزاری بجویی آیا قبول می‌کنی؟». گفت: «خیر»؛ تا آنکه امام(ع) هزاران دینار را مطرح فرمود باز هم مرد قسم می‌خورد که هرگز چنین کاری نخواهد کرد.
پس امام(ع) به او فرمود: «آیا کسی که با خود متاعی دارد که برایش این همه مال و ثروت پرداخت می‌شود اما او آن را نمی‌فروشد فقیر است؟».


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۵۰۳-۵۰۲.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿


در احادیث قدسی آمده است: 
«عَبْدِی خَلَقْتَ الأَشْياءَ لِأَجْلِكَ‏ وَ خَلَقْتُكَ لِأَجْلِي‏»
یعنی ای بندۀ من، ابر و باد و مه و خورشید و فلک را برای تو آفریدم و به کار واداشتم؛ اما تو را برای خودم آفریدم.

در نقلی دیگر آمده است:
به‌راستی ابلیس را از خود دور ساختیم؛ چرا که برای تو سجده نکرد در حالی که تو در صلب پدرت بودی، شگفتا، چگونه با او مصالحه کردی و ما را رها ساختی؟

حق تعالی در حدیث دیگری می‌فرماید:
من دوست کسی هستم که مرا دوست داشته باشد و هم‌نشین کسی هستم که هم‌نشین من باشد و مونس کسی هستم که به یاد من انس گرفته باشد... و مطیع کسی هستم که مرا اطاعت نماید.
آری، خداوند متعال مقام و لذتی چنین شورانگیز را برای بندۀ خود می‌خواهد؛ دریغا که بندگان اغلب از چنین ظرفیتی در غفلت‌اند و مقام قرب به سوی خدا را با لذات زودگذر دنیای ناچیز معاوضه می‌کنند:
صلاح کار کجا و من خراب کجا
ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۵۵۱-۵۵۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌾🌿🌾



آنچه بیش از امر به معروف و نهی از منکر اهمیت دارد و گام اول در این‌باره است، آنکه آمر به معروف و ناهی از منکر باید خود پیش از دیگران عامل به آن و ناهی از آن باشد. 

گام دوم در ارتباط با امر به معروف و نهی از منکر، شناختن معروف و منکر است. بدون شناخت، انسان به عوض اصلاح ابرو چشم را کور می‌کند.

گام سوم در این راه آن است که امر به معروف و نهی از منکر هنگامی ابراز شود که احتمال اثرگذاری داده شود. درواقع با تمام شایستگی امر به معروف و نهی از منکر، انسان باید زمانی لب به فراخواندن به معروف یا بازداشتن از منکر بگشاید که احتمال اثرگذاریِ آن را بدهد.

البته این نکته در ارتباط با امر به معروف و نهی از منکرِ فردی است؛ اما در نظام حاکمیت اسلام، حکومت وظیفه دارد به معروف امر و از منکر نهی کند، حتی اگر پذیرشی در میان نباشد. وظیفۀ حکومتی در این‌باره غیر از وظیفۀ فردی است و حاکمیت اسلامی باید جلوی گسترش فساد و تباهی را بگیرد.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۱۸۰-۱۷۹.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌾🌿🌾



در احادیث قدسی آمده است: 
«عَبْدِی خَلَقْتَ الأَشْياءَ لِأَجْلِكَ‏ وَ خَلَقْتُكَ لِأَجْلِي‏»
یعنی ای بندۀ من، ابر و باد و مه و خورشید و فلک را برای تو آفریدم و به کار واداشتم؛ اما تو را برای خودم آفریدم.

در نقلی دیگر آمده است:
به‌راستی ابلیس را از خود دور ساختیم؛ چرا که برای تو سجده نکرد در حالی که تو در صلب پدرت بودی، شگفتا، چگونه با او مصالحه کردی و ما را رها ساختی؟

حق تعالی در حدیث دیگری می‌فرماید:
من دوست کسی هستم که مرا دوست داشته باشد و هم‌نشین کسی هستم که هم‌نشین من باشد و مونس کسی هستم که به یاد من انس گرفته باشد... و مطیع کسی هستم که مرا اطاعت نماید.
آری، خداوند متعال مقام و لذتی چنین شورانگیز را برای بندۀ خود می‌خواهد؛ دریغا که بندگان اغلب از چنین ظرفیتی در غفلت‌اند و مقام قرب به سوی خدا را با لذات زودگذر دنیای ناچیز معاوضه می‌کنند:
صلاح کار کجا و من خراب کجا
ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۵۵۱-۵۵۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴

@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿



توصیۀ اسلام در تمام جوانب و حوزه‌های زندگی، از باورها گرفته تا گفتار و کردار، تعادل و میانه‌روی و اقتصاد است. اسلام حتی در حالات روحی مثل عشق‌ورزی به فرزندان و نزدیکان، توصیه می‌کند که پا از حد اقتصاد فراتر نگذارند. هنگامی که محبت از حد خود می‌گذرد، به عوض رشددهندگی، تأثیری زیان‌بار بر جای می‌نهد.
فرزندانی که محبت افراطی می‌بینند، سربار جامعه می‌شوند و توان ایستادن روی پای خود را ندارند. آنان چون روباهی شَل زندگی‌شان فقط مصرف از دیگران است و خود هیچ تولید و بازدهی نخواهند داشت؛ حال آنکه باید فرزندان را استوار و محکم و با اعتمادبه‌نفس بارآورد. پدر و مادری هم که آنان را چنین تربیت می‌کنند، درواقع نابودشان می‌کنند:
«شَرُّ الآبَاءِ مَنْ دَعَاهُ الْبِرُّ إِلَى الإِفْرَاطِ»
بدترینِ پدران کسی است که نیکی کردن او را به زیاده‌روی وادارد.
در سوی مقابل، فقدان محبت فرزندان را به تعبیر روان‌شناسان و جامعه‌شناسان بدل به جامعه‌ستیز  می‌کند و درنتیجه از این افراد انواع جرائم اجتماعی سرمی‌زند. 

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۵۳۱-۵۳۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌾🌿🌾



در مکتب اسلام و قرآن، ازجمله موضوعات ناپسند و سوئی که قبح و زشتی‌اش ازمیان‌رفتنی نیست، «ظلم» است: «که نتوان شستن از زنگی سیاهی».حضرت حق همۀ انواع زشتی و پلیدی را با نام «ظُلْم» یاد می‌کند. برای نمونه در قرآن، فسق و دروغ و فراتر از این، شرک از مصادیق ظلم‌اند:
«إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ»
به‌راستی شرك ستمی بزرگ است.

در اسلام ظلم‌پذیر بودن به اندازۀ ظالم بودن زشت و پلید و نارواست. ظلم دیدن و راضی بودن به آن، روی دیگر سکۀ ظلم کردن است. شأن مؤمن نیست که ظلم ببیند و در برابرش سکوت کند. خروش حسین بن علی(ع)، والاترین انسانی که ندای آزادگی سرداد و در مقابل ظالمان دوران خود جانانه ایستادگی کرد، همواره بلند و رسا، از صفحات تاریخ به گوش‌می‌رسد و مرام‌نامۀ عدالت‌طلبیِ او در دل روزگار ثبت شده است:
«أَلَا وَ إِنَّ الدَّعِيَّ ابْنَ الدَّعِيِّ قَدْ رَكَزَ بَيْنَ‏ اثْنَتَيْنِ بَيْنَ السَّلَّةِ وَ الذِّلَّةِ وَ هَيْهَاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ».
آگاه باشید که این ناپاک فرزند ناپاک مرا بین دو چیز مخیر کرده است: بین جنگ و خونریزی و ذلت و خواری حال آنکه خواری و ذلت از ما دور است.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۵۰۶-۵۰۵.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌾🌿🌾



شکر سه مرحله دارد: اول، معرفت قلبی و شناخت نعمت در جان؛ دوم، بر زبان آوردن نعمت؛ سوم، به کار بستن نعمت در مسیر درست خود. در سیر سلوک انسان، بسیار مهم است که او نعمت را از نقمت بازشناسد و معترف به نعمت باشد. «نِعْمَة» از ریشۀ «نُعُومَة» به معنای همراهی و ملایمت و موافقت است  و دراصطلاح، به معنای چیزی است که خداوند آن را موافق و مطابق جسم و روح و نیاز انسان و همراه با او قرار داده است.  در مقابلِ نعمت، چیزهایی مانند مسکرات حرام و مخدرها قرار دارند که نه‌تنها هیچ موافقتی با جسم و روح ندارند که ضایع‌کنندۀ عقل و آسیب‌رسان به جسم‌ نیز هستند؛ همان‌ها که ملای روم درباره‌اش می‌گوید:
تا دمی از هوشیاری وارهند
ننگ خمر و زمر برخود می‌نهند
شکر، آن است که انسان در تشخیص نعمت از نقمت هشیار باشد و پس از معرفت به نعمت، به زبان شکرش را بگوید و در عمل هر نعمت را در مسیر تعریف و تعیین‎شدۀ الهی به کار بندد.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۴۹۸-۴۹۷.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿


ترجمۀ «الله اکبر» آن نیست که خداوند بزرگ‌تر است؛ زیرا در جهان، کبیری وجود ندارد که خداوند «اکبر» از او باشد و هیچ کس و هیچ چیز دارای بزرگی نیست که حضرت پروردگار از او بزرگ‌تر شمرده شود؛ بلکه خداوند فراتر از آن است که در وصف بگنجد: «اللهُ أَكْبَرُ مِنْ‏ أَنْ‏ يُوصَفَ‏ ». توهّم بزرگی برای موجودی غیر از خدا به دلیل غفلت از بزرگی حضرت اوست.
دربارۀ، وجود مبارک سیدالساجدین(ع) نقل است که وقتی برای ایشان آب می‌آوردند تا وضو بگیرد، امام به محض آنکه دست را زیر آب می‌برد تا آغاز به وضو کند، پیوسته ذکر الهی را بر زبان جاری می‌ساخت و در سکوت و در همین حال، به آسمان خیره می‌ماند. از حضرت می‌پرسیدند: پسر رسول خدا، چه حالتی بر شما حکم‌فرما شده است؟ ایشان گاه از شدت غلبۀ این حال نمی‌توانست سخن بگوید و پاسخ دهد و آنگاه که لب به پاسخ می‌گشود، می‌فرمود: عظمت خداوند و خُردی خود را در یاد آوردم.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۴۷۸-۴۷۷.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴

@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿



حسد یعنی شخصی آرزو کند نعمت از دست کسی که دارندة آن است خارج شود.
البته حسد تا زمانی که بروز نیافته باشد، مشکل‌آفرین نیست و مشکل از جایی آغاز می‌شود که انسان حسادتش را ابراز کند.
بعضی از عالمان لغت «حسد» را هم‌ریشه با «حَسدل» به معنای سوهان می‌دانند. کار سوهان براده کردن آهن است. حسد نیز هنگامی که در انسان رخنه کند و بروز ‌یابد، اولین چیزی را که سوهان می‌کند و بر باد می‌دهد، گوهر والای ایمان است. خورۀ حسد به هیچ جزئی از ایمان رحم نمی‌کند و تمام آن را می‌خورد و از آن بنای عالی، ویرانه‌ای بیش بر جای نمی‌نهد. نبی مکرم اسلام(ص) فرموده است:
به‌راستی حسد ایمان را می‌خورَد، همان گونه که آتش، هیزم را می‌خورد.
از آن مهم‌تر، حسد اصل وجود حاسد را از میان می‌برد.
فرد حاسد خود را متوقف می‌کند و هرگز اوج نمی‌گیرد و به جایی نمی‌رسد و بزرگی نمی‌یابد: «اَلْحَسُودُ لَا یَسُودُ»
مقصود از این عبارت آن است که حسود هرگز به بزرگی و سیادت نمی‌رسد و همواره کوچک و حقیر خواهد ماند؛ زیرا بخش عمدۀ انرژیِ او صرف خودخوری در مقایسۀ وضعیت خود با دیگران می‌شود.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۴۷۵-۴۷۲.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌿🌾🌿



گاه انسان آرزوهایی دارد که از همان آغازِ در دل آمدن آرزو، کمر همت به برآوردن آن می‌بندد؛ یعنی تمام مقدماتش را فراهم می‌آورد، با صاحب‌نظران مشورت می‌کند و کاملا برای برداشتن چنین گام بلندی مهیّا می‌شود. این شکل از آرزو«أَمَل» نام دارد و از نگاه مدیریتی این نوع هدف‌گذاری کاملا پرسود و پیش‌برنده است. رسول خدا(ص) دربارۀ این دست از آرزوها می‌فرماید:
«اَلأَمَلُ‏ رَحْمَةٌ لِأُمَّتِي»
آرزو برای امتِ من رحمت است.
نقطۀ مقابل «أَمَل»، آرزوهای نسخته و نسنجیده‌ای است که توازنی میان آن‌ها و شخصیت و جایگاه و موقعیت انسان وجود ندارد. او نیز گامی هدفمند در راستای رسیدن به آن‌ها برنمی‌دارد. آرزوها فقط در دل اوست و جلوۀ بیرونی نیافته‌اند. به همین دلیل چون متوجه می‌شود که به آرزوهای خود نرسیده، به بیراهه می‌رود و گاه برای رسیدن به این آرزوهای دست‌نایافتنی مرتکب خطا و گناه می‌شود. نام این آرزوها «مُنَی» و «تَمَنّی» است و به معنای خام‌خیالی و آرزوهای نپخته است که به فرمایش امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه، سرمایه و دل‌خوشی بی‌خردان است:
«إِيَّاكَ وَ الِاتِّكَالَ عَلَی الْمُنَی‏ فَإِنَّهَا بَضَائِعُ النَّوْكَی‏»
زنهار از تكيه كردن به ديدار آروزها، كه آرزو سرمايۀ كم‌خردان است.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، صص ۴۷۲-۴۷۱.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌿🌾🌿



ساده‌ترین راه‌های آزمون نیّت و سنجش درجۀ خلوصش، آن است که انسان ببیند واکنش دیگران چه تأثیری در اعمال او دارد. آیا تشویق دیگران او را به بیشتر انجام عمل برمی‌انگیزد و تشویق نکردن و آزارها پای ارادۀ او را سست می‌کند یا آنکه بی‌توجهی و زخم زبان و سنگ‌اندازی و مشکل‌سازی آنان، او را از رفتن به سوی هدف راستینش بازنمی‌دارد؟ اگر انسان به جایی برسد که مدح یا ذم دیگران، ستایش یا نکوهش آنان و موافقت یا مخالفتشان تأثیری در اعمالش نگذارد، به عنایت الهی نیت صادقه و در وجود او متبلور شده و او به این کمالِ بس والا دست یافته است؛ چنان که در حدیث می‌خوانیم:
«لَا يَصِيرُ الْعَبْدُ عَبْداً خَالِصاً لِلهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَّی يَصِيرَ الْمَدْحُ‏ وَ الذَّمُّ عِنْدَهُ سَوَاءً».
هيچ بنده‌اي بندۀ خالص خداوند نمي‌شود مگر آنكه ستودن و نكوهش ديگران نزدش يكسان باشد.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۲۱۲-۲۱۱.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌿🌾🌿



آنچه راهزن انسان و کندکنندۀ حرکت او در «سیر إلی الله» است، نه مشغولیت‌های ذهنی، بلکه دغدغه‌هایی است که قلب و جان را مشغول خود کند. پروردگار می‌فرماید:
«ما جَعَلَ اللهُ لِرَجُلٍ مِنْ‏ قَلْبَيْنِ‏ فِي‏ جَوْفِهِ‏»
خداوند برای هيچ مردی در درونش دو دل قرار نداده است.
رسم عاشق نیست با یک دل دو دلبر داشتن
یا ز جانان یا ز جان بایست دل برداشتن
دل انسان یا مشغول خدا و غایتی است که او برای انسان خواسته است یا مشغول غیر خداوند و خلاف خواست حضرت او؛ جمع میان این دو حالت ممکن نیست. مهم آن است که تمام اشتغال و اهتمام دل و روح معطوف حضرت پروردگار و کسب رضای او باشد. انسان در زندگی دغدغه‌هایی چون سوداگری تجارت و همسر و فرزندان دارد؛ اما نباید جان و دل چنان بسته به این امور باشد که اگر دل را بشکافیم چیزی جز این‌ مشغولیت‌ها در آن نیابیم.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۲۸۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌿🌾🌿



باید بدانیم که از ابتدای اسلام تا کنون هیچ کار خیری بر روی زمین باقی نمانده و نمی‌ماند. خداوند در هر عصر و زمانی بندگانی دارد که آستین همت بالا می‌زنند و به میدان می‌آیند و به سوی انجام خیر می‌شتابند.
چنین نیست که آبادی فلان بنا، شکوفایی فلان دوره، راه افتادن مباحث علمی یا فلان کار اجرایی و خدماتی به خاطر وجود افراد باشد؛ انسان‌ها مانند آبی که در جوی روان است، در حال گذرند.
در این میان، خداوند این اجازه را به برخی از بندگانش می‌دهد که برخی از خیرها به دست آنان انجام شود و از دریای خروشانِ خیررسانی، صید خود را بگیرند و بهرۀ خویش را ببرند.

پس اگر به سوی انجام خیری دست گشودیم، این توفیق را خداوند عنایت کرده و چنانچه انجامش ندهیم، این ماییم که بی‌بهره می‌مانیم و غصه‌اش بر دل‌هامان خواهد ماند که دیگرانی پیدا شده‌اند تا با شوق و رغبت برای انجام آن خیر سبقت بگیرند؛ زیرا هیچ کار خیری بر زمین نمی‌ماند.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۳۳۱-۳۳۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴

@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌿🌾🌿



در منطق اسلام، هم رفعت معنوی، مثبت و پسندیده است و هم رفعت مادی.
حضرات معصوم(ع) بارها در دعاهای خود از خداوند متعال طلب فزونی رزق کرده‌اند
در دعایی آمده است:
«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسِعِ الْحَلَالِ الطَّيِّبِ رِزْقاً وَاسِعاً حَلَالاً طَيِّباً بَلَاغاً لِلدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ صَبّاً صَبّاً هَنِيئاً مَرِيئاً مِنْ غَيْرِ كَدٍّ وَ لَا مَنٍّ مِنْ أَحَدِ خَلْقِكَ إِلَّا سَعَةً مِنْ فَضْلِكَ الْوَاسعِ». 
خدایا از فضل و احسان گسترده‌، حلال و پاکیزه‌ات، روزیِ فراخ، حلال ، پاک‌ و کفایت‌کننده در دنیا و آخرت، ریزان‌ریزان، گوارا، لذیذ، بدون زحمت و بدون منّت کشیدن از احدی از آفریدگانت نصیبم کن، جز وسعتی از فضل گسترده‌ات.
فزونی رزقی که از مسیر مشروع به دست آمده، از برترین نعمت‌های الهی است. پیامبر(ص) فرموده است:
«نِعْمَ‏ الْعَوْنُ‏ عَلَی تَقْوَی اللهِ الْغِنَی‏». 
چه نيكو ياوري است توانگريِ مالي بر تقوای الهی.
خداوند متعال مال حلال را یکی از امدادهای خود ذکر می‌کند:

«وَ أَمْدَدْناكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ». 
و شما را با اموال و پسران ياری رساندیم.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۳۴۸-۳۴۷.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌿🌾🌿



طاووس آن‌چنان پر و بال و دم زیبایی دارد که در گذشته پرهایش را لابه‌لای مصحف شریف می‌گذاشتند:
پر طاووس در اوراق مصاحف دیدم
گفتم این منزلت از قدر تو می‌بینم بیش
گفت خاموش که هرکس که جمالی دارد
هر کجا پای نهد دست ندارندش پیش
اما حضرت امیر(ع) می‌فرماید: طاووس هرگاه از زیبایی پر و بالش قهقهه سر می‌دهد، متوجه زشتی پای خود می‌شود و از درد آن می‌نالد:
طاووس چون متكبران، خرامان راه مى‏رود و جلوه‌هاى زيباى دم و بال‌هايش را مى‏نگرد. از نگريستن به ازار و جامه رنگارنگش به قهقهه مى‏خندد. اما چون پاهاى خود را مى‏بيند، بانگى حزين برمى‏آورد كه به گريه مانَد(خطبه 165 نهج البلاغه)
انسان نیز می‌باید طاووس‌آسا آنگاه که از زیبایی داشته‌های خود به وجد می‌آید، به زشتی نداشته‌های درونی خویش و کاستی و خُردی خود بنگرد. انسان‌های تقواپیشه چنین‌اند و ضعف‌های نفسانی خود را همواره پیش چشم می‌آورند تا نفس خویش را ادب کنند و اجازۀ تاخت و تاز و سرمستی بِدان ندهند.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۳۵۱-۳۵۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌿🌾🌿

🌿🌾🌿



انسان به هر مقدار به دوستان خدا، به آن‌ها که بوی حقیقت و فضیلت و معنویت می‌دهند نزدیک‌تر شود، به خدا نزدیک‌تر می‌شود. . اما به هر اندازه که آدمی از این گروه فاصله بگیرد و درمقابل، به کسانی نزدیک شود که رنگ و بوی خدایی ندارند جز تیرگی و کدورت قلب نصیب نمی‌برد.
در اهمیت کسانی که انسان با آنان نشست و برخاست می‌کند، همین بس که در سخن معصوم(ع) آمده است: 
دربارۀ هیچ کس قضاوت نکنید تا آنکه ببینید با چه کسی مصاحبت و هم‌نشینی می‌کند.
می‌توان برای شناخت شخصیت کسی، به هم‌نشینان او نگاه کرد. حتی از این فراتر، عیاری که انسان می‌تواند خود را با آن محک بزند این است که از خود بپرسد: آیا آن هنگام که یاد بندگان شایستۀ خدا و صالحان و پاک‌سیرتان می‌افتد جانش لبریز شعف می‌شود؟
اگر پاسخ مثبت باشد، چنین فطرتی، سالم و پاک است اما اگر انسان به کسانی رغبت داشت که او را به پرتگاه سقوط می‌کشانند، فطرتش معیوب است و نیازمند درمان جدی است

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۴۶۱-۴۶۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌾🌿🌾


بسیار روابط از هم گسیخته‌ای که هر دو سوی رابطه دوست می‌دارند آن را از سرگیرند؛ اما هریک منتظرند تا دیگری قدم اول را بردارد. در پیشگاه خداوند کسی که در ازسرگیری روابط پیش‌قدم می‌شود، از جایگاهی نیکو برخوردار است. ابوحمزه ثمالی در این باره از امام سجاد(ع) چنین نقل می‌کند:
چون روز قيامت برپا شود، خدای تبارک و تعالی، گذشتگان و آیندگان را در يك سرزمين گرد می‌آورد. آنگاه ندادهنده‌ای چنین ندا می‌كند: اهل فضل كجايند؟ گروهی از مردم برمی‌خيزند و فرشتگان آنان را می‌بينند و می‌گويند كه فضل شما چه بوده است؟ می‌گويند: ما به كسی كه از ما بريد ‌پيوستيم و به آن‌كه ما را محروم ‌ساخت، احسان و بخشش ‌کردیم و كسی را كه به ما ستم ورزید بخشیدیم. پس به آن‌ها گفته می‌شود: راست گفتيد، داخل بهشت شويد.
امام صادق(ع) نیز فرموده است:
سه چيز از ارجمندی‌ها [و مکارم] دنيا و آخرت است: گذشت از كسی كه به تو ستم كرده و پيوند با آن‌كه از تو بريده و خويشتن‌داری وقتی که با نادانی با تو برخورد شود.


▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۲۰۹-۲۰۸.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌾🌿🌾



حضرت حق دو کس را در کلامش مثال می‌آورد که یکی اربابانی متعدد دارد و دیگری تسلیم امر یک ارباب است:
«ضَرَبَ اللهُ مثلاً رَجُلاً فِيهِ شُرَكَاءُ مُتَشَاكِسُونَ وَ رَجُلاً سَلَماً لِرَجُلٍ».
خداوند مَثَلی زده است: مردی كه در [مالكيت‏] او شریكان ناسازگار‌ی‌ هستند و مردی كه تنها فرمانبر يك مرد است.

در گذشته که برده‌داری رایج بود، بعضی برده‌ها در جامعه دو سه مالک داشتند. به این نوع از برده‌ها «مُتَشَاکِس» می‌گفتند؛ یعنی چند ارباب در مالکیت آن‌ها سهیم بودند. بخشی از آن‌ها سهم اربابی بود و بخشی دیگر سهم ارباب یا اربابانی دیگر. گاه می‌شد که درخواست اربابان با یکدیگر در تناقض بود و برده در اجابت این درخواست‌های متضاد و متناقض با یکدیگر سردرگم می‌ماند.

اما گروهی دیگر از بردگان، شش دانگ مالکیت و حواس خود را به یک مولا سپرده بودند. چنین فردی دستور کارش مشخص بود و هیچ سردرگمی‌ای نداشت.
خداوند این حالت را مَثل می‌آورد تا ارتباط میان بنده و خود را به تصویر بکشد. انسانی که تمام فکر و ذکرش اجرای اوامر حضرت پروردگار و دوری از تمام نواهی اوست و در فکر و ذهن و عملکرد و زندگی‌اش هیچ سهمی برای دیگران در نظر نمی‌گیرد، به حقیقت عبودیت رسیده است.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۱۴۰-۱۴۱.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴



@rahe_aseman
🌾🌿🌾

🌿🌾🌿



از آموزه‌های اسلام برای دعا کردن آن است که دعا را توسعه دهید: 
«إِذَا دَعَا أْحَدُكُمْ فَلْیَعُمَّ فَإِنَّهُ أَوْجَبُ لِلدُّعاءِ»
(هرگاه یکی از شما خواست دعا کند باید عمومی و برای همگان دعا کند؛ زیرا که آن برای دعا واجب‌تر است).

دعا به صورت جمع، بهره‌ها و حُسن‌های بسیار دارد. ازجمله اینکه عامل تقریب دل‌ها به یکدیگر می‌شود، خودخواهی‌ها را به کناری می‌زند، مرزها را از میان می‌برد و میان دل‌ها الفت می‌آفریند.

این هم‌دلی و جمع‌گرایی، پذیرش دعا را هم تسهیل می‌بخشد. مثال نزدیک به ذهن آنکه گاه انسان خواسته‌ای از مقام مسئولی دارد که برای آن درخواستی می‌نویسد و پایش را امضا می‌کند؛ اما گاه این درخواست را به جمعی چندصدنفره که خواسته‌ای مشابه دارند می‌دهد و امضای همۀ آن‌ها را با درخواست خود همراه می‌کند.

مسلّما در این صورت مقام مسئول نمی‌تواند به این تعداد از امضا بی‌توجهی نشان دهد. در مرتبۀ اعلی، خداوند متعال نیز درخواست جمعی را به گونه‌ای دیگر می‌پذیرد.

▫️کتاب شکوه نیایش، شرح صحیفه سجادیه، ج۴، ص ۱۲۱-۱۲۰.

#لحظۀ‌خوش
#شکوه_نیایش_جلد۴


@rahe_aseman
🌿🌾🌿