رادیو شاهنامه

#مرتضی_ثاقب_فر :


رستم چونان نماد همه‌ی جامعه ایران، هم‌چون بهمنی است که پیکارها و برخوردها و رنج‌ها نه تنها او را نمی‌فرساید، بلکه هر دم بر شکوه و فرهت و نیروی او می‌افزاید و او را پیش‌تر می‌راند و همین رستم نیز هنگامی که سخت خسته و حتی نومید می‌نماید، به جای ناله و گلایه لختی می‌آساید و چنگ بر می‌گیرد و به نوشخواری و سرودخوانی می‌پردازد که البته همین درنگ و بی‌خبری کوتاه نیز وی را در معرض خطر تازش دشمن بدکار قرار می‌دهد.



#رادیو_شاهنامه
@radioshahnameh
Radioshahname.com

#مرتضی_ثاقب_فر:

چه شورانگیز است دلاوری‌های سهراب در نبرد نخست، و چه اندوه‌آور است پیکار رستم با فرزند خویش. فردوسی غمگین و شگفت‌زده از جهان می‌نالد که چگونه هیچ یک از این دو یکدیگر را باز نمی‌شناسند و مهرشان چهره نمی‌کند، حال آنکه هر چارپایی فرزند خود را در آسمان و زمین، بی‌زمان بازخواهد شناخت. از این دو آنان را به بی‌خردی و آز متهم می‌سازد:

جهانا شگفتی ز کردار توست/هم از تو شکسته، هم از تو درست
از این دو یکی را نجنبید مهر/خرد دور بد، مهر ننمود چهر
همی بچه را باز داند ستور/چه ماهی بدریا، چه در دشت، گور
نداند همی مردم از رنج و آز/یکی دشمنی را ز فرزند باز

شاید نیروی تراژدی آنچنان است که لحظه‌ای خود فردوسی را نیز از داوری درست باز می‌دارد. مگر این سهراب نیست که با همه‌ی جوانی و ناآزمودگی و سوداهای دلاوری، جای بجای به گواهی احساس خویش دل می‌سپرد و رستم را به آشتی و راستگویی و شناساندن خویش، می‌خواند؟ و در آغاز نبرد نیز پس از شنیدن داستان دلیری‌های پیشین رستم، پای می‌فشرد که:

من ایدون گمانم که تو رستمی
گر از تخمه‌ی نامور نیرمی


#رادیو_شاهنامه
@radioshahnameh
Radioshahname.com