✍ #اسداله_آزادبخت قسمت (۲)
ترکه میر
آزادبخت و کَلَه باد
☘نامش ترکه میر
آزادبخت ملقب به ترکه بوده است . در سال 1326ه.ق مصادف با 1284ه.ش وفات نموده است.شاعری بسیار بزرگ و دارای روحی بلند و اندیشه ای سترگ بوده است .گفته اند که وی دارای نیروی طی طریق بوده است (الله اعلم)
کله باد : نسیم بهار
☘کله باد در اصطلاح مردم لک زبان به بادی موسمی گفته می شود که در بهمن و اسفند ماه وزیدن می گیرد.
این باد پیام آور بهار و باران و هزیمت زمستان و یخ بندان است. کله باد خرمنهای برف را از هم می پراکند و قندیلهای یخین را بر زمین می ریزد .
در آن هنگام که تن عریان مردم در سرمای سوزناک زمستان کبود می گشت و هیچ آذوقه ای برای کودکان یافت نمی شد لالایی های فریبنده ی مادر سرود کله باد سر می داد تا پلکهای کودک فرو بیفتد و در عالم رویا گرسنگی را از یاد ببرد. هنگامی که دشت سرتاسر رخت سفید برتن و زوزه ی گرگها تنها ملودی آن بود مردمان ما هیچ توشه ای در چنته نداشتند و تنها آرزویشان روز شمار رسیدن کله باد بود .آن هنگام که( زمگه) تنها ماوابود و تژگاه تنها زمزمه آمدن کله باد بود.
و ناگهان قندیلهای یخ می لرزید و خرمنهای برف پراکنده می گشت زنان ایل کل می زدند و (تلیفه ی تیژاو) می غرید
آری کله باد آمده نویدبخش بهاران و جانشین (وشت)
باد بهاران! هانای کله باد باد بهاران
ولیعهــد وشت وکیـــل واران
شکوفه سر چِل شکر چــه داران
گلپاش ، گلریـــز، بذر گـل کاران
یخ پاچ یخ بَن ، بِلاغ باخــان
شَنیار خرمــان ، ثلچ ســـر داخان
قدیم قراول ایلچی نو رٌی دشت
برد العجــوز کَـــر ،وه اردیبهشت
قبله مشتاقــان ، مایــــه برکت
ژه کٌه قبله وه باز کَـــر حرکت
له دشت و دامان کویان و گلگشت
بِدَمن شمیـــم ،خاک نجف رشت
رخ مال و معجر روی روضه ی حــرم
واو ضریح بو مشک شای صاحب کرم
ژاو دیار ورگرد وی ولاتــه وه
وی کاو کویــان ،خُــم خِلاتــه وه
دم بدم وه بــان برزی بایــران
جولانگه و جیگه ی وحشی وایـــران
سرتا سـر زمیـــن ، دشتان وشتــان
تار عنکبوت باف ، تافتــه روی کتان
کوره گِلالان کولیــــده حوردان
صاف بیَن ژه دس مغیلان زردان
تلیفه ی تیژاو تافه ی دروه نـان
میل بستَن چوی مِل مُوینا گَردنان
مانو وه ســرای سرنی تــو زه ری
مر جلای جرار جنگجو جوهری
تخت پا چمن پاک طلا کــاری
چمن چوی لرزان ماک مرواری
ملان وه مقـــــام موسیقار ماتن
موران همته زار گشت چمه راتن
یه چه فکــری ون در نظر داری
زار زمینن بی تو نه خواری
مر سابق ســالان ژه یادت چیـــه ن
کله باد ایمسال فریادت نیه ن
بور وه حاجتــی قبله گــای حاجـات
وختــی وارد بین وه ر ژه مناجات
پیاپی پاچــه ی پههردان طی کَـــر
ظهور ژه قوم زمستان پی کر
هم بیاوه وه چوی هـــرده جــاران
وه امداد موج مطر وهاران
کاوان کول حسرت توشان هانـه دل
شاید وردارن سر ژه خاک و گل
نوروز گل هیمان غلطان وه خاکن
ژه ی جهت جامه ی جرگش چاک چاکن
جای سوسن هویچ جا دیاری نیـه ن
وه تخته ی یخ بن ،حصاری بیه ن
اسرینه ی نسرین نسرین نحــورده
رایحه ریحان شِونــــم پرورده
سوز سرچیمان غزال تی چــرده
صحن کافوری پوشان چوی پرده
بال به رَضا چتر چویــران
سمسا ، مفرا ، مرتع سویران
شوق شقایـــق زردی زنبــق گل
گلریزان گل چهچهه ی بلبل
گردی گلالان بو چوی قرنفل
تمامی تاسه ی توشان هانه دل...
@RadioLorestan📻