رادیکال

آه عشق !
کجای این شب تاریک
گلویت را بریده اند؟

#مانی_معینی

📕 #اوراسیا

@radikal_shere_nab

با دندانهای ریخته در دهانم
بگویم دوستت دارم باور می کنی؟
با دهان شکسته ام
که فقط یک واژه را درست تلفظ می کند
#آزادی

دوستت دارم
این را روی دیوار نوشتم که از پشت دستانم را بستند
دوستت دارم
این را فریاد زدم که از پشت دهانم را بستند
دوستت دارم
این را با نگاهم گفتم
که از پشت چشمانم را بستند
دوستت دارم
این را قلبم گفت
که گلوله از شانه ام وارد شد و نامت را از سینه ام بیرون کشید
حالا می توانی دوست داشتنم را باور کنی

ما چیزی برای از دست دادن نداشتیم
ما که فقط با بوسه زنده بودیم
ما که استخوانهایمان را گذاشته بودیم برای پایِ درخت های انار
تکه نانمان را هم خرد کرده بودیم برای کلاغها
که عمر درازتری دارند
تا شاید سلاممان را برسانند به آزادی، سالها بعد
ما چیزی نداشتیم که بگیرند
اما
ما با دوست داشتن زنده بودیم
که هیچ کس نمیتواند زندانیش کند
بوسه از میان میله ها فرار خواهد کرد
بوسه نمیمیرد
و روزی بر لبهای آزادی خواهد نشست

#مانی_معینی

پ.ن : این شعر نیست، شعار است

پ.ن : آه اگر آزادی سرودی میخواند
#احمد_شاملو

@radikal_shere_nab

همسایه بودیم
قبل از اینکه قاره ها از هم جدا شوند
حالا پناهنده های زیادی
در مسیر تو غرق میشوند

مرزهایمان
آنقدر به هم نزدیک است
که پرچم هایمان
در لباسشویی به هم رنگ پس میدهند
پس چرا در من
جنگهای زیادیست برای پیوستن به تو
در تو
جشنهای زیادی برای استقلال

تروریست نیستم
که چهره نگاریم میکنی در عکسهای یادگاری
سیاسی نبوده ام
که اثر انگشت هایم را از خانه پاک میکنی
من قسمتی از تو بوده ام

شبها خواب اوراسیا را میبینم
دو قاره ای
که یکدیگر را در آغوش کشیده اند


#مانی_معینی
#اوراسیا

@radikal_shere_nab

- جسی : دیشب از توی حیاط صدای پا میومد اما جرات نداشتم پاشم چراغو روشن کنم ببینم چه خبره..تا صبح بیدار بودم

- هلن : زندگی همینه، یه عمر عذاب میکشیم اما جرات نداریم تمومش کنیم


(دیالوگی از یک فیلم که هرگز اکران نخواهد شد)

نویسنده : #مانی_معینی

@radikal_shere_nab

روی شن ها که راه می روی
دریا عقب می کشد
تا موج ها رد پایت را پاک نکنند
دیگر خط ساحل پیدا نیست!
برگرد من تاوان زیباییت رامی دهم
بگذار دریا زنده بماند
ماهی ها زنده بمانند
#مانی_معینی
@radikal_shere_nab

درد یعنی زنی که آمده بود
چیزی از حرفِ من نمی فهمید
تن‌ِ من‌خسته بود و دستش جز
دکمه ی پیرهن نمی فهمید

اینکه دنبالِ همزبان باشی
لال باشی فقط نگاه کنی
کور باشی و با عصای سفید
کوچه پس کوچه را سیاه کنی

سگ شدم توی لرزهای خودم
سرد بودم ولی تنم می سوخت
خواستم درد دل کنم، افسوس
که غرورم لبِ مرا می دوخت

سینما نیست این، اتاق من است
بازجوها به خانه آمده اند
شب به شب روی پرده می میرند
مردهایی که عاشقش شده اند

باید از من خرابتر باشی
تا بفهمی که جنگ یعنی چه
باید از من پرنده تر باشی
تا بفهمی که سنگ یعنی چه

جنگ یعنی به صلح فکر کنی
عاشقِ چشمِ دشمنت بشوی
و بگویی که دوستش داری
چشم بسته به مسلخت بروی

سنگ یعنی پرنده می میرد
سنگ یعنی دو بالِ خون آلود
سنگ یعنی پرنده من بودم
آسمان یک خیال آبی بود

شعر من روی پرده می مرد و
یک کبوتر کفِ اتاق افتاد
درد یعنی زنی که آمده بود
سنگ در دست،بوی خون میداد

#مانی_معینی

🍁 @radikal_shere_nab 🍁