پیام بشریت‌

📝

(مأمور اعدام)
.
آن دَم که مأمور اعدام پس از روزِ کار به خانه بر می گردد
با خود چه فکر می کند؟
آن دَم که در خانه با زن و فرزندانش می نشیند
که فنجانی چای بنوشد و بشقابی غذا بخورد
یعنی اهلِ خانه از او می پرسند
روز خوبی داشته ای؟
یا اینکه همه چیز رو به راه است؟
یعنی هیچ امکان دارد که حرفی بزنند!؟
مثلا اینکه هوا چگونه است
و یا گفتگویی کنند درباره ی بیس بال و سیاست؟
چیزی بگویند راجع به داستان های طنز روزنامه ها و فلیم های تلویزیون؟
آیا به دستانش خیره می شوند
هنگام که فنجان چای را می نوشد
و یا هنگام که لقمه در دهان می گذارد؟
.
آیا فرزند دلبندش به او می گویند：
"بابا بیا اسب_بازی بکنیم، من کمی طناب پیدا کرده ام" ؟
و اینکه آیا او به تمسخر جواب می دهد：
"امروز به اندازه ی کافی طناب دیده ام" ؟
هیچ می شود چهره اش از رضایت چونان شعله ای بتابد و بگوید：
"خوشا که در چه دنیای زیبایی نفس می کشیم" ؟
.
و آنگاه که ماهانِ تابان
از پنجره ی اتاق بر صورت و موی کودک خفته در رختخواب اش بتابد
آن دم حرف مأمور اعدام چیست؟ چی میکند آن هنگام؟
.
شاید برایش ساده باشد.
به گمانم
همه چیز برای مأمور اعدام ساده است.
.
.
.
👤#کارل_سندبرگ(ترجمه : #بابک_زمانی)