فرازهایی از مقاله خروج هسته ای از یکصدسال تنهایی به قلم: رامین پرهام و جواد خادم ‌‌🖌خروجِ هسته‌ای از بحرانِ خودساخته‌یِ تنهایی، گامی‌ست انقلابی و بسترساز برای چرخشِ تاریخی و فکریِ ایران از حاشیه به متن، از انزوا به مشارکت. این گام را باید در دو سطح داخلی و خارجی، ملی و جهانی، همزمان و با برنامه‌ریزی برداشت. ‌‌🖌 نزدیک به پنج دهه پس از کژروی به بیراهه‌ای که برای درمانِ بیماری‌ها و بدفهمی‌هایِ بیشمارِ ایران، سقوط در سازگارناپذیریِ متکبّرانه و مراجعه به عهد عتیق را تجویز کرد؛ بسترِ داخلی، متکّی به خواستِ مردم و تواناییِ بخشی تأثیرگذار از اِلیت‌ها، برای مشارکت در سطوحِ ملی و جهانی آماده می‌شود. ‌‌ 🖌ایران راهی ندارد مگر خروج از عزلت. و خروجی از این دست، راه دیگری ندارد مگر از درِ عقلانیتِ فلسفی. یعنی از درِ فلسفه به‌معنایِ غربیِ آن: کاوش در چیستیِ جهان با روشِ علمی، اثبات‌پذیر و ابطال‌پذیر، و دوری‌جستن در این تفحصِ چسیتیِ جهانِ مادّی، از هرآنچه نه اثبات‌پذیر است و نه ابطال‌پذیر. https://t.center/Political_Quarterly