خنده‌دار آن است که من با اینهمه زشتی، به زیبایی های بشری سخت حساس هستم. یک دختر خوشگل و یک کودک شاداب مرا خوشحال می‌کنند. لیکن به کودکان نزدیک نمی‌شوم، از بیم اینکه مبادا هراسان شوند. و با زنها خیلی کم تماس می‌گیرم. در اینجا متذکر شوم، حیوانات، که به آنها عشق و علاقهٔ زیاد دارم ابداً ترسی از من ندارند و خیلی زود با من انس می‌گیرند و من هم در کنار آنها احساس آرامش می‌کنم. در چشمان آنها هیچ چیز تحقیر کننده‌ای نسبت به خود نمی‌بینم؛ منحصراً محبت است محبتی که می‌خواهم. می‌گیرم و پس می‌دهم. آه چه دنیای خوبی می‌شد، و چقدر من در چنین جهانی خوشبخت بودم، اگر در آن آدمیان هم می‌توانستند نگاه اسبها را داشته باشند. #مادراپور   #روبر_مرل   ترجمه: #مهدی_سمسار انتشارات خوارزمی، ۱۳۵۹, صفحه ۱۵ #رمان #داستان ▪️به #انتخاب سید حمید شریف نیا 🆔 @piaderonews  👈