دکتر رضا سعیدی فیروزآبادی –
جنبش مدنی به روشی از مقاومت گفته میشود که در آن شهروندان غیرمسلح از روشهایی نظیر اعتصاب، اعتراض، تظاهرات، نافرمانی مدنی و یا تحریم به منظور نیل به اهداف خود استفاده میکنند.
جنبش مدنی برخلاف
جنبشهای خشونتآمیز یا مسلحانه به مخالفان خود آسیب جسمی وارد نمیآورد.
📊تحقیقات وی نشان میدهد در ۶۲۷
جنبش از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۶، میزان موفقیت
جنبش مدنی دو برابر
جنبشهای خشونتآمیز بوده است. به ویژه در ۵۰ سال اخیر میزان
جنبشهای مدنی و موفقیت آنان در مقایسه با
جنبشهای خشونتآمیز رو به افزایش است.
https://kayhan.london/?p=325277#️⃣اول، تعداد افراد شرکتکننده در
جنبش است.
جنبشهای مدنی با همکاری طیف وسیعی از افراد جامعه از لحاظ سن، جنس، قومیت و تفاوتهای اجتماعی و سیاسی همراه بودهاند. این تفاوتها منجر به قدرت اجتماعی
جنبش شده است، بطوری که باعث ریزش در افراد گروه مخالف و طبقه حاکم به ویژه نیروهای امنیتی میشود.
🪖دوم، ریزش افراد در نیروهای امنیتی و نظامی و انتظامی؛ به عنوان مثال در انقلاب۵۷ و یا
جنبش مدنی در صربستان بسیاری از نیروهای امنیتی حاضر به شلیک علیه مردم نشدند، چون افراد خانواده و فرزندان خودشان را در میان مردم میدیدند و این عامل دوم موفقیت
جنبشهای مدنی است.
💡سوم، ابتکار در روشهای مبارزه است. به علت تفاوتهای موجود در افراد مشارکتکننده در
جنبش مدنی این
جنبشها به ابتکار عمل برای موفقیت نیاز دارند. به عنوان مثال تنها تظاهرات روزانه گاهی مؤثر نیست. ابتکارهایی نظیر نافرمانی مدنی یا بایکوت اقتصادی به موفقیت
جنبشهای مدنی کمک کرده است.
📑چهارم، ضرورت داشتن نظم و برنامه است.
جنبشهای مدنی که با وجود چالشهای متعدد به هدف خود وفادار بوده و با پشتکار و تمرکز راهکارهای جدیدی را در طول زمان مقاومت خود ابداع کردهاند با موفقیتهای بیشتری همراه بودهاند.
📝اما هر جنبشی با وجود داشتن هر چهار عامل به سازماندهی و رهبری نیز برای موفقیت نیاز دارد.
#ايران #جنبش_مدنى #برنامه_ريزى #مديريت #رهبرى #انقلاب #امنيت #نافرمانى_مدنى #مهسا_امينى #پروژه_ققنوس_ايران
@PhoenixpIran