با خود می اندیشیدم که اگر آریامهر بزرگ زنده بودند چه پیامی به کارگران میهن پرست ایران میفرستادند که قلمم اینگونه به حرکت در آمد: کارگران عزیز ایران، دلم برای روزهایی که در کنار شما بودم تنگ شده است. روزهایی که آرزو داشتم شما در آزادی و آرامش زندگی کنید. روزهایی که تمام تلاشم این بود که هر یک از شما زمینی داشته باشید، زمینی که با زحمت خود آبادش کنید و آینده‌ای روشن برای خود و خانواده‌تان بسازید. همیشه به شما فکر می‌کردم؛ به تلاش‌هایتان، به امیدهایتان و به خانواده‌هایی که چشم‌انتظار امنیت و آرامش بودند. تصمیم‌هایم از عشقی بی‌پایان به شما و آرزوی سعادت برای همه مردم این سرزمین سرچشمه می‌گرفت. نگران نباشید، عزیزان من. روزی خواهد رسید که این آرزوها به حقیقت تبدیل شود. روزی که شما در آزادی، عدالت و آرامش زندگی کنید. من ایمان دارم که آن روز نزدیک است، روزی که ایران دوباره سرزمین عشق و امید خواهد شد. با قلبی پر از عشق و امید، به قلم: دکتر مهرنوش مهاجر به یاد شاهنشاه آریامهر