امیر پرویز پویان در ‌‏۲۴ سالگی در نوشته‌ی ۱۴ صفحه ای جامعه ایران و اوضاع جهان را نقد می‌کند.  او میگوید  کارگران  و توده های مردم  انسان‌های ‏بدون رغبت به آموزش‌های سیاسی، غرق در ابتذال و عیش و نوش اند و آنان را “منحط‌ترین و کثیف‌ترین آثار ارتجاعی معاصر” می‌نامد و می‌پرسد که “چگونه می‌شود با ضعف مطلق در برابر نیرویی مطلق در اندیشه رهایی بود؟ ادامه ⬇️ @pasghambar