و چون ساز باشد و سفر نکنی خوشی و لذّت و نعمتِ دنیا بتمامی نیافته باشی که تمامیِ خوشی و لذّتِ نعمتِ جهان در آن است که نادیده ببینی و ناخورده بخوری و نایافته بیابی؛ و این جز در سفر نبوَد که مردمِ سفری[=سفر کرده]، جهان‌دیده و کارآزموده و روزبه باشد، و به‌همه‌کارها نادیده دیده باشد و ناشنیده شنیده؛ باب چهارم: درفزونی طاعت از راه توانش گزیدهٔ #قابوس‌نامه، عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر، به کوشش دکتر غلامحسین یوسفی، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دوم ۱۳۷۹