و آگاه باش که ایزد مستغنی است از سیری و گرسنگیِ تو ولکن غرض در روزه مُهری است از خداوندِ ملک بر ملکِ خویش و این مُهر نه بر بعضی از مُلکت [است] چه بر همهٔ تن است. و در روزه چون دهان را مُهر کردی دست و پای و چشم و گوش و زبان را بمُهر کن چنان که در شرط است منزّه داری این اندامها از فجور و ناشایست تا دادِ مُهر روزه بداده باشی.
باب سیوم: در سپاس‌داشتن از خداوندِ نعمت بر توان و ناگزیر
گزیدهٔ #قابوس‌نامه، عنصرالمعالی کیکاووس بن اسکندر، به کوشش دکتر غلامحسین یوسفی، انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دوم ۱۳۷۹
