پرستاری زیر سیطره #جنسیت، #نژاد و #ملیت
#حرفه_پرستاری شغلی عمومی نیست. بر خلاف باور عموم که هر کس علاقهمند به این رشته باشد و در آن تحصیل علم و مهارت کند، میتواند وارد این شغل شود، آمارها واقعیت را گونهای دیگر نشان میدهند.
در واقع
#پرستاری شغل
#زنان_مهاجر از کشورهای خاص است.
شمار بالای
پرستاران جهان، زنان
مهاجراند از کشورهای جنوب جهان و یا اتنیکهای ساکن دور از مرکز. نزدیک به ۲۰ درصد
پرستاران آمریکایی که در محیطهای رسمی
#بهداشت و درمان مشغول به کارند، غیرسفیدپوست هستند.
این رقم برای
پرستاران خانگی در آمریکا به اکثریت میرسد. در ایالات متحده
#پرستاران_مهاجر غالبا از مکزیک و کشورهای آمریکای لاتین، اوکراین و شرق اروپا، جنوب آسیا و غرب آفریقا هستند.
در کانادا آمار
#پرستاران_زن مهاجر به مراتب بسیار بیشتر است و اغلب آنها را زنان
مهاجر فیلیپینی تشکیل میدهند.
اما در
#ایران تصویر دموگرافیک
پرستاران با دیگر کشورها کاملا متفاوت است. ایران در بین کشورهای منطقه دارای کمترین شمار
پرستاران مهاجر غیرایرانی است. در سطح وسیع که شامل
#بهیاران و
#کمک_بهیاران هم میشود، جمعیت قابل توجهی از
پرستاران در ایران، مهاجرانی از شهرهای دور از مرکز هستند.
این ساختار علاوه بر
#جنسیتزدگی (زنانه شدن حرفه پرستاری)، بر پایه هویتهای اتنیکی و نژادی استوار است اما نه برای رشد و پیشرفت گروههای به حاشیه رانده شده و تحت ستم.
عملکرد این ساختار برای پایین نگه داشتن دستمزد و منحصر نگه داشتن ترفیع شغلی و امنیت و تضمین داشتن این شغل برای گروهی است که از برتریت اجتماعی بهرهمنداند. مانند سفیدپوستان در کشورهای شمال جهان و طبقه متوسط رو به مرفه و نزدیک به مرکز در کشوری مانند ایران.
پرستاران زن
مهاجر از اتنیکها، ملیتها و نژادهای به حاشیه رانده شده همان پرستارانی هستند که دستمزد کمتری میگیرند، امکان کمتری برای ترفیع شغلی دارند و با امکان کمتر تضمین امنیت شغلی هر لحظه میتوانند در معرض اخراج یا بیکار شدن قرار بگیرند.
@pareestar