پریستار

در حال حاضر #پرستاران_ایرانی با هزار و یک مشکلی که به آن دست به گریبان هستند، فاقد یک #صدای_صنفی تاثیرگذار برای نمایندگی و پیگیری مطالبات‌شان هستند. #پرستاران صدای صنفی مستقل و قدرتمندی ندارد تا موضوعات مهمی مانند #آزار_جنسی، #ناامنی_شغلی یا حقوق پایین آنها را پیگیری کند.

کارتونیست: مانا نیستانی

@pareestar

تجربیات خودتان را درباره #تشکل‌های_پرستاران با ما در میان بگذارید

#پرستاران_ایرانی صدای صنفی ندارند

هیئت تحریریه

🔵 در بسیاری از کشورهای توسعه یافته در دنیا، اقشار و گروه‌های مختلف اجتماعی از جمله #پرستاران صاحب #تشکل‌هایمدنی و صنفی قوی هستند که در صورت نیاز وارد صحنه می‌شوند و بازی را در مقابل سیاستمداران و مدیران به نفع پرستاران برمی‌گردانند. به طور طبیعی در ایران هم پرستاران به تشکل‌های مشابه‌ای نیاز دارند اما در عمل هیچکدام از تشکل‌های موجود که بعضی از آن‌ها با دخالت مستقیم دولت اداره می‌شوند، توانایی ایفای این نقش را ندارند.

برای مثال تشکل «#نظام_پرستاریایران» که ادعا می‌شود بزرگترین #تشکل_صنفی_پرستاران ایران است؛ اساسنامه‌ای دولتی دارد که در سال ۱۳۸۰ شمسی در #مجلس_شورای_اسلامی تصویب شده و هیات مرکزی نظارت بر انتخابات آن از دو نفر به انتخاب #وزیر_بهداشت، دو نماینده از مجلس شورای اسلامی، یک نماینده از #وزارت_کشور و یک نفر نماینده دادستان و دونفر نماینده سازمان #نظام_پزشکی تشکیل شده است! آیا این تشکل با این اعضا می‌تواند منافع صنفی پرستاران را مقابل دولت پیگیری کند؟

«#خانه_پرستار» دیگر تشکلی است که ازسال ۱۳۸۱ مشغول به فعالیت است اما آن قدر گرایش سیاسی در آن پررنگ است که در عمل فرصت چندانی برای نگاه صنفی به مسائل پرستاران ندارد. درباره جوهره سیاسی این تشکل همین بس که خانه پرستار به عنوان یک گروه سیاسی به اصطلاح #اصلاح_طلب شناخته می‌شود و بیشترین نمود فعالیت‌هایش هم در همان دوره تبلیغات انتخاباتی است.

«#انجمن_پرستارانایران» هم که با سابقه‌ترین تشکل پرستاری در ایران است که ابتدای انقلاب اسلامی ۵۷ توسط انجمن اسلامی پرستاران با رویکرد و ارزش‌های انقلابی و اسلامی در عمل اشغال شد و پس از آن نیز منافع و کارکرد حزبی و سیاسی آن بر رویکردهای صنفی غلبه داشته است. از آن سو شواهدی در دست است که در سال‌های اخیر این انجمن به محلی برای لابی سیاسی وزرای بهداشت برای ماندن در قدرت تبدیل شده است.

با وجود این وضعیت سه تشکل مهم پرستاری در ایران هیچ جای تعجبی ندارد که موضوعات صنفی و مهمی مانند #آزار_جنسی، #ناامنی_شغلی یا حقوق پایین پرستاران هیچگاه توسط این تشکل‌ها به طور جدی پیگیری نمی‌شود و پرستاران به قولی صدای صنفی قدرتمندی در #ایران ندارند.

@pareestar

گپی با همراهان پریستار درباره انیمیشن آزار جنسی در محیط کار پرستاران
ناخوشایند اما واقعی در جامعه مردسالار

🔵 اول اگوست انیمیشنی را درصفحه #پریستار درباره #آزار_جنسی پرستاران در محیط کار منتشرکردیم که میان همراهان ما در شبکه‌های اجتماعی بازتاب داشت. طبق سناریو انیمیشن یک #پرستار از آزار جنسی توسط همراه یک بیمار به #مدیر_بیمارستان شکایت می‌برد که ره به جایی نمی برد و در ادامه مشخص می‌شود #پرستاران دیگری هم با این مشکل روبرو هستند اما از گفتن آن بیم دارند و این آزارها به بخش «عادی» از محیط کار تبدیل شده است.

برخی همراهان ما از این ویدیو استقبال کردند و برخی نیز انتقاد داشتند که پرستاران از سوی برخی #پزشکان مرد نیز مورد آزار مشابه قرار می‌گیرند و چه بسا پرداختن به آن اولویت بیشتری داشت.

تاکید انیمیشن تولیدی ما بر وجود آزار جنسی در محیط کار پرستاران به طور کلی بود و اینکه مدیریت بیمارستان ها نسبت به این موضوع بی تفاوت هستند و حتی برعکس گاهی در مقابل افشای آزارها قرار می‌گیرند. همین موضوع هم باعث عادی‌سازی این آزارها در محیط کار پرستاران شده است؛ چه این آزار از سوی پزشکان مرد باشد و چه از سوی بیمار یا همراه او.

بد نیست بدانید آزار در محیط کار برای زنان یک مساله جهانی است که درباره پرستاران نیز صادق است و این موضوع در ایران با توجه به حاکمیت فضای #مردسالارانه در محیط‌های کاری از جمله محیط کار پرستاران می‌تواند با شدت و حدت بیشتری هم همراه باشد. اگرچه درباره #ایران آمار دقیقی درباره آزار جنسی زنان در محیط کار وجود ندارد اما پژوهشی در #دانشگاه_تهران، شیوع آزار جنسی #زنان در محل کار ۷۵ درصد نشان داد. پس نباید تعجب کرد همانطور که در انیمیشن اشاره کردیم از پنج پرستار سه نفر در محیط کار با آزار جنسی روبرو می‌شوند.

یکی از همراهان ما در #اینستاگرام در واکنش به این ویدیو نوشته هیچکس آزار جنسی را بخشی از کارخودش قلمداد نمی‌کند. واقعیت اما این است که تجربه بشری نشان داده وقتی دربرابر یک ناهنجاری سکوت جمعی وجود دارد، به تدریج آن ناهنجاری به عنوان بخشی از واقعیت موجود ولو ناخوشایند پذیرفته می‌شود و این موضوع درباره آزار جنسی پرستاران هم می‌تواند صادق باشد.

به هرحال از واکنش شما همراهان به این انیمیشن خوشحال هستیم چرا که زمینه را برای گفتگوی بیشتر درباره موضوع مهم آزار جنسی پرستاران در محیط کار باز کرد و به ما هم فرصتی داد تا یک رسانه تعاملی‌تر باشیم.


@pareestar

#پرستاران_خانگی با انواع خشونت‌ها و تبعیض‌ها رو به رو هستند.

🔵 بسیاری از این #پرستاران به دلیل اینکه توسط شرکت‌های خصوصی استخدام می‌شوند، از داشتن #بیمه و سایر مزایای کاری محروم هستند.

🔵 #خشونت_فیزیکی، کلامی و روانی امری رایج در پروسه کاری پرستاران خانگی است. بسیاری از این پرستاران از سوی بیماران یا همراهان آنها مورد #آزار_جنسی هم قرار می‌گیرند.

🔵 یکی دیگر از مشکلات پرستاران خانگی انتظار انجام #کار_خانگی در کنار وظایف پرستاریشان است. بسیاری به پرستاران خانگی به چشم نیروهای خدماتی نگاه می‌کنند.


(لازم به ذکر است که در اینجا منظور از پرستار، فردی است که در این رشته تخصصی، تحصیلات آکادمیک بالای دو سال دارد و با کسانی که در خانه به مراقبت از بیماران می‌پردازند متفاوت است)

کارتونیست: مانا نیستانی

@pareestar

۵۶ درصد از پرستاران آزار و اذیت کلامی را تجربه می‌کنند

✍🏽 (بخش دوم)

🔵 بر اساس نظرسنجی‌ای که اخیرا از سوی مجله نرسینگ تایمز و با شرکت بیش از ۲۰۰۰ #پرستار و #دانشجوی_پرستاری منتشر شده است ۵۶ درصد از پرستاران گفته‌اند که آزار و #اذیت_کلامی را تجربه کرده‌اند. بیش از ۳۷ درصد اظهار داشته‌اند که مورد آزار و #اذیت_فیزیکی قرار گرفته‌اند. لمس شدن از سوی بیماران در حین انجام معاینه از جمله این آزار و اذیت‌های فیزیکی بوده است.

۶ درصد از شرکت‌کنندگان عنوان کردند که از طریق ایمیل یا تلفن مورد #آزار_سایبری قرار گرفته‌اند. یکی از #پرستاران می‌گوید: در دوران دانشجویی، ایمیل و پیام‌های آزاردهنده‌ای از سوی کارکنان مرد دریافت کرده است اما از آنجایی که می‌ترسیده گزارش این آزارها شغلش را به خطر بی‌اندازد، آن‌ها را گزارش نکرده است.

بررسی نتایج نظرسنجی انجام شده نشان می‌دهد آزار و اذیت جنسی در دوران دانشجویی امری بسیار رایج بوده است. بسیاری از دانشجویان عنوان کرده‌اند به دلیل وضعیت دانشجویی خود احساس می‌کردند قادر به سخن گفتن از آن آزارها نبوده‌اند.

بر اساس نظرسنجی مذکور ۵۶ درصد از آزار و اذیت پرستاران از سوی بیماران، ۲۶ درصد از سوی #همکاران_پزشک، ۲۴ درصد از سوی همکاران پرستار و ۱۹ درصد از سوی همراهان بیماران انجام شده است. پرستاران شرکت‌کننده که مورد #آزار_جنسی قرار گرفته‌اند میگویند: «قانون نانوشته‌ای وجود دارد که در صورت بروز این آزارها از سوی بیماران مجبور به پذیرش و تحمل کامل آن هستی.»

به لحاظ جنسیتی، آزار و اذیت جنسی بین شرکت‌کنندگانی که خود را زن معرفی کرده‌اند (۶۲ درصد) امر متداول‌تری به نسبت مردان (۵۱ درصد) بوده است. با این وجود تعداد پرستاران مردی که این آزار و اذیت‌ها را به کارفرمای خود گزارش می‌دهند (۱۷ درصد) در مقابل ۲۹ درصد گزارش‌ها زنان بوده است.

بسیاری از پرستارانی که #جنسیت خود را مرد معرفی می‌کنند اظهار داشته‌اند بارها توسط همکاران زن خود مورد آزار و اذیت جنسی قرارگرفته‌اند. یکی از پرستاران مرد که خود را #همجنسگرا معرفی کرده اظهار داشته است: به دلیل #گرایش_جنسی‌ ام اغلب من را فردی قابل دسترس می‌دانند. بارها پیش‌آمده که همکارانم به باسنم دست‌زده‌اند.

پس از قتل «سارا اورارد» زن سی و سه ساله، ساکن لندن که هنگام بازگشت به خانه توسط یک #پلیس ربوده و به قتل رسید، این موضوع مطرح شد که #زنان بخصوص #زنان_پرستار که بعد از شیفت کاریشان اغلب در شب مجبور هستند تنهایی پای پیاده یا توسط وسایل نقلیه به خانه‌های خود بازگردند، چه قدر احساس ناامنی می‌کنند. نظرسنجی مجله نرسینگ- تایمز نشان داد که ۶۸ درصد پرستاران #شیفت_شب برای رفتن به خانه احساس #امنیت نمی‌کنند. این رقم با تمرکز بر جنسیت پاسخ‌دهندگان زن به ۷۳ درصد در مقابل ۳۰ درصد پاسخ‌دهندگان مرد افزایش پیدا کرد. به همین دلیل لزوم در دسترس بودن پارکینگ مقرون به‌صرفه توسط بسیاری از پاسخ‌دهندگان مطرح شد.


@pareestar