▪️افزایش توان نظامی در منطقه و برآیند آن
بدون هیچ مقدمهای نظر خوانندگان را به یک قرارداد و یک کمک مالی نظامی که در چند روز گذشته تصویب شد جلب میکنم و پس از آن مطلب را ادامه میدهم.
🔻یک:
#قرارداد_نظامی 670 میلیون دلاری میان عربستان سعودی و ایالاتمتحده آمریکا. بخشی از این قرارداد برای خرید 6600
#موشک اختصاص داده شده است. این مبلغ به تایید کنگره رسیده و مراحل اجرایی خود را طی میکند. دونالد ترامپ در نشستی در کاخ سفید، با نشان دادن نموداری رقم 12.5 میلیارد دلاری قراردادهای نظامی کنونی میان این دو کشور و همچنین قراردادهایی به ارزش 20 میلیارد دلار دیگر که در حال بررسی هستند، قدرت تشکیلات خود را به رخ کشید.
🔻 دو: آویگدور لیبرمن، وزیر دفاع اسراییل، از تصویب مبلغ 705 میلیون دلاری کنگره ایالاتمتحده برای کمک نظامی به اسراییل در سال جاری خبر داد. این مبلغ صرف توسعه و تقویت «گنبد آهنین»، «فلاخن داود» و «کمان 3» خواهد شد. در مطلبی جروزلم پست نوشت: تخصیص این کمک نظامی در پاسخ به حضور ایران در سوریه است.
و اما...
در این منطقه بحرانزده و درگیر جنگ، پس از تعهدی که به نام ملت ایران تقدیم قدرتهای جهانی شد یعنی
#برجام و آن را بهعنوان «قرارداد»ی درخشان به مردم غالب کردند؛ آن افتاب درخشان، روند خلع سلاح ملت ایران و طرح موضوعات
#موشکی تسریع شد و از حد احتمال به یک طرح عملیاتی تبدیل شد. این پروژه که از ابتدا برای خلع سلاح کامل ایران طراحی شده بود و ما پانایرانیستها از مدتها پیش با ارایه تحلیل هشدار داده بودیم که قطار ایران را بر روی ریلهایی به حرکت درآوردهاند که به درهی خلع سلاح خواهد رسید، امروز عریان و بیپرده در افق ایستاده و تمام امکانات خود را برای تحققش به صحنه کشیده است.
منطق جاری و حاکم در منطقه، منطق جنگ است و -بدیهی است- که اصل آن بر قدرت. این قدرت صرفا از توان نظامی سرچشمه نمیگیرد، بلکه قدرت سیاسی-داخلی و خارجی-، توان اقتصادی و همچنین روابط و همپیمانان هر کشور، تعیینکننده میزان قدرت و دایره نفوذ آن در جهان پیرامون هستند. حال پرسشی که از تکیه کنندگان بر کرسی قدرت در ایران-که حقیقتا باید گفت نمیدانند بر کدام کرسی و با چه ویژگیهایی تکیه زدهاند- پرسید چه سیاست ورزی و اندیشهای بود که ما را به اینجا کشاند؟
اقتصاد فروپاشیده، سیاست خارجی مطلقاً منفعل و خنثی، سیاست داخلی مبتنی بر سرکوب کشاورز و کارگر و روزنامهنگار و هرکس که صدایی داشته باشد، همپیمانی با چند قبیله گرسنه در آفریقا بعلاوه چند گروه چریکی، نمیتواند توانی مطابق با نیاز فعلی ما را برآورده کند. با آرایش قدرت در پیرامون ما، در بند اول برجام آمده: «ایران» تعهد میدهد که هرگز به سمت ساخت سلاح اتمی، یا خرید آن، یا سرهم کردن آن حرکت نکند! بعلاوه پذیرفتن محدودیت در خرید هرگونه سلاح و گلوله در قطعنامه بعنوان پشتوانه برجام! حال برای دادن موشکها هم کارگزاران و عواملی در داخل فعالشدهاند و از صلح و صفا و دنیای زیبای بدون جنگی گفته و میگویند که هاشمی رفسنجانی پیش از مرگش پیش درآمدش را نواخت. در چنین جهانی که همه کشورهای اطراف ما تا دندانمسلح و بعضا اتمی هستند، شاهکار دیپلماسی چهلساله نظام، آشتی دادن اعراب و اسراییل است در تقابل با هر آنچه رنگ و بوی ایرانی بدهد.
روسیه در سوریه حضور نظامی دارد، ترکیه عملا از تجزیه سوریه و عدم خروج از آن میگوید و کشتار دیگری به کشتارهای جمعی تاریخی خود-ارمنی ها، یونانیها، عربها...- اضافه میکند. کجاست وزارت خارجه ایران که از همتباران ما دفاع کند؟ کجاست آن شعار استقلال و
آزادی که گوش همه را کر کرده بود در روزگاری که منافع قومی-قبیلهای و مافیایی باعث شده حتی نفسی در اعتراض به ترکیه از جانب تشکیلات ریاست جمهوری ایران کشیده نشود؟ مشکلات فراوانند اما دیدن آمار قراردادهای نظامی و خریدهای سنگینی که کشورهای اطراف ما انجام میدهند و در مقابل سهم ما تحریم و برجام و وادادن توان موشکی، زنگ هشدار بسیار بلند و رسایی را به صدا درمیآورد. زنگ هشداری جدی درباره خطری که موجودیت ایران را تهدید میکند.
نویسنده:
#مجید_آزادی@paniranist