فناوری هسته ای شادی دیروز، غصه امروز
#میلاددهقان۱۲ سال پیش در چنین روزی ۲۰ فروردین ۱۳۸۵ به دلیل دستاوردهای هستهای قابل توجه ایران در زمینه صنعت هستهای با عنوان روز ملی فناوری هسته ای در تقویم نامگذاری شد.
با گسترش فعالیتهای سایتهای هستهای، ایران به چرخه کامل تولید سوخت هستهای دست یافت به سرعت به سمت تغییر موازنه قدرت در خاورمیانه و جهان گام برداشت. هر چند ابعاد بین المللی حقوقی آن سنجیده نشده بود و افکار عمومی ملت ایران برای چنین تغییر بزرگی آماده نشده بود تا در اجرای چنین برنامه گستردهای از جان و دل مایه گذاشته و با دولت همنوا باشند.
شعار《انرژی هسته ای حق مسلم ماست》 سر داده میشد اما در همان زمان اهمیت انرژی هستهای و نقش استراتژیک آن در خاورمیانه برای مردم نامفهوم بود؛ اقدامات حکومتی و نمادین همچون زنجیره انسانی به دور نیروگاه اتمی بوشهر نیز انجام شد اما به جای آنکه خودجوش و مردمی باشد، حرکت نمایشی حکومتی بود.
و اما ۹ سال بعد ....
مذاکرات هستهای که در دوران احمدی نژاد آغاز شده بود، در دوران ریاست جمهوری حسن روحانی با تیم جدید هسته ای ادامه یافت. این دگرگونی به سمت سازش و تسلیم مایل شد.
با امضای برنامه جامع اقدام مشترک بین ایران و کشورهای ۱+۵(
#برجام) ایران به اجبار از برنامههای بلندپروازانه هستهای خود دست کشید و در ادامه با اجرایی شدن این قرارداد، زیرساختهای میلیاردی خود را ویران کرد که مهمترین نماد نابودی تاسیسات هسته ای، بتن ریزی در قلب راکتور اراک بود. هرچند در یکوارونه نمایی این کار برای توجیه افکار عمومی زیر عنوان
#بازطراحی قلب راکتور و آماده سازی برای طرح های تحقیقاتی مطرح شد.
حسن
#روحانی چند سال پیشتر در یکی از سخنرانی معروف انتخاباتی خود اعلام کرده بود که 《هم سانتریفیوژ باید بچرخد و هم چرخ زندگی مردم》و البته پس از روی کار آمدن چرخ هر دو از چرخیدن باز ایستاد.
خبر اعلام برجام در همان ابتدا با شادی بسیار در بخشی از جامعه ایران همراه بود و از سوی دولت به عنوان پیروزی بزرگ مطرح شد.
حزب پان ایرانیست بر خلاف جریان پوپولیستی قالب و هیجان بالایی که از سوی قلمبه مزدها و رسانه های نزدیک به دولت به جامعه تزریق میشد، با تحلیل دقیق سیاسی، این قرارداد را یک شکست بزرگ دانست به شدت با این
#توافق_بد مخالف کرد. پان ایرانیست ها با اشاره بر متن منتشره برجام از سوی آمریکا(نه متن ناقص ایرانی!) تاکید داشتند چنین توافقی به هیچ عنوان منافع ملی ایران را تامین نمیکند و آغاز راهی به سوی
#خلع_سلاح ملت ایران است. سخنی که این روزها میتوان بر درستیاش صحه گذاشت.
هر تحلیل واقع بینانهای که در مخالفت با جو عمومی ارایه میشد با هجمه شدید از سوی طیف اعتدالگرا و اصلاحطلب همراه بود اما پس از گذشت دو سال تقریبا همگان متوجه واقعیت امر شدند که امضای کری نمیتواند تضمینی برای ایران باشد.
دستگیری چند
#جاسوس در تیم مذاکرات هستهای، بخشی دیگر از پازل
#خیانت را در دستگاه دیپلماسی ایران و تیم روحانی-ظریف آشکار کرد.
امروز بحث حیاتی و مهم توان
#موشکی ایران مطرح است و آنچه دیده و شنیده میشود ادامه همان خط سیر دیپلماسی حقارتآمیز و شکست خورده در مسیر برجامِ نافرجام و تسلیم توان بازدارنده نظامی ایران است.
قدرت نظامی ایران چنگ و دندان این ملت برای بقاست و این بحث استراتژیک، جدا از مخالفت با حکومتهای مستقر در ایران است چنانکه خریدهای نظامی محمدرضاشاه پهلوی همواره از سوی مخالفین حکومت پهلوی مورد انتقاد بود اما پس انقلاب و آغاز دفاع مقدس اهمیت خرید تسلیحات نظامی برای دفاع از کیان کشور برای همگان آشکار شد.
هر گونه مذاکره درباره توان نظامی ایران که به محدود شدن آن بیانجامد خیانتی نابخشودنی است که همچو برجام، ننگش تا ابد بر پیشانی امضاکنندگان آن خواهد ماند.
👇کانال خبری پان ایرانیست
👇https://t.me/joinchat/AAAAADuh9PSVmPQcfYX5TA