ذکر در مشعر الحرام ((رَکِبَ صَلَى اللهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ الْقَصْوَاءَ حَتَّى أَتَى المَشْعَرَ الْحَرَامَ فَاسْتَقْبَلَ الْقِبْلَةَ (فَدَعَاهُ، وَکَبَّرَهُ، وَهَلَّلَهُ، وَوَحَّدَهُ) فَلَمْ یَزَلْ وَاقِفَاً حَتَّى أَسْفَرَ جِدّاً فَدَفَعَ قَبْلَ أَنْ تَطْلُعَ الشَّمْسُ)) معنی: پیامبر –صلى الله علیه وسلم- سوار بر قصواء «شترش» شد تا اینکه به مشعر الحرام رسید، آنگاه رو به قبله نمود و دعا کرد و الله اکبر و لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله گفت و یگانگى خدا را بیان کرد، و آنقدر ایستاد تا هوا کاملاً روشن شد، سپس قبل از طلوع آفتاب «بسوى منى» رفت. منبع: مسلم 2/891.