«وَدْق» (بر وزن شرق) به عقيده بسيارى از مفسران، به معناى دانه‌هاى باران است كه از خلال ابرها بيرون مى‌آيد، ولى به گفته‌ «راغب» در «مفردات» معناى ديگرى نيز دارد، و آن ذرات بسيار كوچكى از آب است كه به صورت غبار به هنگام نزول باران در فضا پراكنده مى‌شود،  اما معناى اول، در اينجا مناسب‌تر است؛ زيرا آنچه بيشتر، نشانه عظمت پروردگار است همان دانه‌هاى حياتبخش باران مى‌باشد، نه آن ذرات غبار مانند آب.  به آیه ۴۳ سوره نور توجه فرمایید:  (آيا نديدى كه خداوند ابرهايى را به آرامى مى‌راند، سپس ميان آنها پيوند مى‌دهد، و بعد آن را متراكم مى‌سازد؟! در اين حال، مى‌بينى كه دانه‌هاى باران از لابه لاى آن خارج مى‌شود؛ و از آسمان - از كوه‌هايى در آن [ابرهايى به شكل کوه‌] - دانه‌هاى تگرگ نازل مى‌كند، و هر كس را بخواهد به وسيله آن زیان مى‌رساند، و از هر كس بخواهد اين زيان را برطرف مى‌كند؛ نزديک است درخشندگى برق آن ابرها، بينايى چشم‌ها را ببرد!) @outer_space_ir