#سینما 🎬 پرنده‌ای در باب تامل هستی روی شاخه‌ای نشست (A pigeon sat on a banch reflecting on existence) یک فیلم تماما ابزورد، اگزوتیک با قاب‌های عجیب و محتوای به ظاهر آنرمال ساخته‌ی نابغه‌ی سوئدی روی آندرشن است. این فیلم یکی از سه گانه‌ی "هستی" روی اندرشن محسوب می‌شود که جهان‌بینی و نگرش اگزیستانسیالیستی (یا شاید حتی ضداگزیستانسالیستی) کارگردان را در مدیوم سینما به بهترین شکل ممکن نشان می‌دهد. در فیلم‌های اندرشن که گویا در آینده‌ی پسا پست مدرن اتفاق می‌افتد، زندگی انسان تهی از معناست. این مسئله با بازی غیرمعمول و خارج از عرف سینمایی بازیگران به منصه‌ی ظهور می‌رسد. مردمی که عاری از احساسات هستند و زیستِ ماشینی دارند. فلسفه‌ی سینمای اندرشن فلسفه‌ی ملال است و پلان‌ها گاه تا چند دقیقه‌ی بی حاصل به طول می‌انجامند بی آنکه حادثه‌ای را شامل شوند. فیلم‌‌های اندرشن داستان ندارند؛ یعنی اگر توقع‌تان از سینما سرگرم شدن است، بهتر است از تماشا کردن این قبیل فیلم‌ها اجتناب کنید اما اگر عمق را نسبت به محتوا در ارجحیت می‌دانید همین الان آن را پلی کنید. (عوارض فیلم: افسردگی کوتاه مدت) @ord38