آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم. از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم. ما آمده بودیم تا مرز رسیدن، همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیریم. یک جرات پیدا شدن و شعر چکیدن، بس بود که با آن غزل آهنگ بمیریم. تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم. شاید که خدا خواست دل تنگ بمیریم. فرصت بده ای روح جنون تا غزل بعد، در غیرت ما نیست که از سنگ بمیریم.
