استاد
#امیر_طاهری:
تفاوت ملی گرایی و ایران گرایی.
ایران یک ملت-کشور باستانی است. هیچگاه مستعمره نشده. هیچگاه سعی نکرده موجودیت خودش را با تکیه بر یک مَسلک خاصی تایید بکند.
یک ایران فرهنگی وجود دارد، یک ایران تاریخی وجود دارد، و یک ایران جغرافیایی وجود دارد که مجموعه اینها تصوریری را درست می کنند که با فکر ناسیونالیسم یا ملی گرایی به شیوه اروپایی یا به شیوه جهان سومی نمی خواند. چون ایران هیچگاه استعمارگر نبود و هیچگاه مستعمره هم نبوده. و نیازی به اثبات موجودیت خود بعنوان یک ملت جداگانه ندارد. ایران چیزی است که همیشه بوده است.
بنابراین من ترجیح می دهم از اصطلاح ایران گرایی استفاده کنم چون خود فکر ایران گرایی هست که الان مورد حمله قرار دارد.
کسانی هستند که اصولا وجود ایران را بعنوان یک ملت-دولت نمی پذیرند و فکر می کنند ایران جزئی از اُمت اسلامی است.
گروه های دیگری هم هستند به نام گلوبالیست ها یا جهان گرایان که نه تنها موجودیت ایران را بعنوان یک ملت-دولت نمی پذیرند، بلکه فکر میکنند فکر ملت-دولت کهنه شده و باید رفت بسمت یک حکومت بین المللی.
دلیل تشکیل گروه های تجزیه طلب:
گروه دیگر شکل گرفته است که با الهام از چند نویسنده اروپایی بخصوص فرانسوی، فکر می کنند که اگر کشورهای موجود، کوچکتر و کوچکتر بشوند، احتمال تسلط چند قدرت غربی در دنیا بیشتر می شود. مثل برنارد هانری لوی. اینها می گویند اگر به یک قرن پیش برگردیم، فرانسه ۱۰٪ جمعیت دنیا را تشکیل می داد ولی الان زیر یک درصد از جمعیت دنیا را تشکیل می دهد. بنابراین وقتی نگاه می کنیم به ۲۰ کشور پر جمعیت دنیا، تنها کشور غربی سفید پوست مسیحی، ایالات متحده هست. بنابراین لازم هست بعضی از کشورها را کوچک کنیم. به همین جهت هست که در بعضی کشور ها، گروه های تجزیه طلب تشکیل شدند. کوشش بسیاری هست که کشورهایی که (از دید آنها) زیادی بزرگ هستند چه از نظر خاک چه از نظر جمعیت، کمی کوچک تر شوند تا قدرت های سنتی که بودند، یعنی انگلیس و فرانسه و المان و امریکا و تا حدی هم روسیه، بتوانند جلوه بیشتری داشته باشند.
https://t.me/OmidIranAzad/130267