✍ ابوالحسن
#بنی_صدر هنگامی که این عکس را احتمالا برای تقدیم به کسی امضا کرده بود _دوم اردیبهشت شصت فرمانده کل نیروهای مسلح و اولین رئیس جمهور ایران بود، با لباس نظامی و در حالی که ایران درگیر جنگی شدید با عراق بود او هر چند در مقام ریاست جمهوری اختیارات چندانی طبق قانون اساسی سال ۵۸ نداشت می توانست در جبهه ها منشا اثر فراوان در آزاد سازی مناطق اشغالی از جمله
#خرمشهر باشد ولی به جای رسیدگی به وظایف در پایتخت مشغول جنگ و گریز سیاسی با مخالفین از جمله
#حزب_جمهوری_اسلامي بود.
او در حالی که
#صدام در جبهه ها هر چه می خواست انجام می داد و خطر اشغال مناطق دیگری از
#خوزستان جدی بود در
#کرمانشاه با فرماندهان نظامی بر سر مذاکره با عراق بر سر آتش بس موقت جهت کشاندن نیروها به پایتخت و سرکوب مخالفان و در یک کلام
#کودتا گفت و گو می کرد و اگر نبود قطعیت واکنش سپاه و نیروهای مسلح مردمی و یک جنگ داخلی که نتیجه آن نامشخص بود بی تمایل به مزمزه کردن کودتا هم نبود.
اگر تنها یک دلیل برای عدم کفایت بنی صدر برای تصدی چنان سمت هایی بخواهیم برشمریم این مورد کافی است، رها کردن مسئولیت جنگ و فکر به یک کودتا در شرایط تجاوز خارجی و گرنه درگیری های سیاسی بین مسئولین که همیشه بوده و خواهد بود و مگر آیت الله خامنه ای با
#میرحسین_موسوی اشتراک تام و تمام نظر داشت؟ طبیعی است که اختلافات اگر بیشتر از شهید رجایی و بنی صدر نبود کمتر هم نبود، ولی بنی صدر نمی خواست رئیس جمهور قانون اساسی ۵۸ که خود از تدوین کنندگانش در مجلس خبرگان قانون اساسی بود باشد و بی تمایل نبود مثل انورسادات در مصر یا صدام در عراق رئیس جمهور مطلق العنان و مادام العمر باشد.
@oldnewspaper