شاه فرتوت ابریقستان
#گروگان‌گیری
Канал
2,64 тыс.
подписчиков
24,5 тыс.
фото
3,83 тыс.
видео
8,32 тыс.
ссылок
به مجله سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، ادبی، هنری، ورزشی #شاه_فرتوت_ابریقستان خوش آمدید...
ارتباط با ادمین:
@oldking1976
در لزوم توقف تکریم
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
Telegram
Forwarded from شاه فرتوت ابریقستان
در لزوم توقف تکریم
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
Telegram
Forwarded from شاه فرتوت ابریقستان
در لزوم توقف تکریم
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
Telegram
Forwarded from شاه فرتوت ابریقستان
در لزوم توقف تکریم
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
Telegram
در لزوم توقف تکریم
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
به بهانهٔ ۱۳ آبانماه
۱) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
۲) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
۳) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
۴) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه #انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
Telegram
در لزوم توقف تکریم
به بهانه یوم‌الله ۱۳ آبان
1) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
2) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به #سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
3) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود!
با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
4) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر #انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
به بهانه یوم‌الله ۱۳ آبان
1) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
2) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به #سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
3) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود!
با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفتگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
4) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر #انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
Telegram
Forwarded from اتچ بات
به پیشواز #یوم_الله_۱۳_آبان
در لزوم توقف تکریم
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan
1) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
2) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به #سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
3) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفت‌وگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
4) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
اگر این مطلب را می پسندید به دوستان خود هم ارسال کنید.
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
در لزوم توقف تکریم
#شاه_فرتوت_ابریقستان
@oldkingofebrighestan
1) خواسته و ناخواسته، در روابط اجتماعی هم، حس همدردی و همراهی در سختی‌ها با کسی که از او خاطره خوشی نداریم، که چه بسا خاطره بد و شرارت‌آلود هم داریم، به حداقل می‌رسد. این یک پدیده کاملا طبیعی است.
2) از بین همه تعهدات بین‌المللی، برخی شاخص‌ترند و زیر پاگذاشتن آنها راحت‌تر از بقیه، افکار عمومی را علیه کسی که آن را نقض کرده، بسیج می‌کند.
حمله به #سفارتخانه و #گروگان‌گیری از جمله آنهاست.
3) #کورت_والدهایم، دبیر کل سازمان ملل متحد در چهاردهه قبل، در خاطرات خود به سفر نخست‌وزیر وقت ایران (#محمدعلی_رجایی) به نیویورک اشاره کرده است؛ سه هفته بعد از شروع جنگ و قریب یک سال بعد از اشغال سفارت آمریکا در تهران و گروگان‌گیری. دبیر کل وقت سازمان ملل در خاطرات خود نوشته است:
«رجایی نمی‌توانست درک کند چرا نسبت به ایرانی‌ها که چنین آشکارا قربانی تهاجمی خارجی شده بودند، در نیویورک تا بدین‌‌حد، کم همدردی می‌شود. با تلخکامی از بی‌عدالتی در سازمان ملل متحد شکایت کرد. در مدت دو روز اقامت او در نیویورک درگفت‌وگویی طولانی با او کوشیدم برایش روشن کنم که نمی‌تواند انتظار کمکی در زمینه شکایت خود داشته باشد تا زمانی که ایران به رغم محکوم دانستن گروگان‌گیری از طرف جهانیان، همچنان گروگان‌ها را در زندان نگه‌داشته است. او نظایر این سخنان را از باقی مقامات هم شنید.»
این تنها یک نمونه است...
واقعیت آن است اقدام برنامه‌ریزی شده ۱۳ آبان ۵۸ به لحاظ معنوی و مادی، ضربه سنگینی به انقلاب و ایران و ایرانی وارد کرد. به تبع همین رخداد، حس همدردی و همراهی با جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی زایل شد، دشمنان ایران ِانقلابی احیا و متحد شدند و صدامیان برای حمله به ایران، تشجیع.
4) توجیه اشغال سفارت و گروگان‌گیری به اعتبار شور و هیجان انقلابی (صرفا در چهار دهه قبل) یک چیز است، تداوم تکریم و تقدیس این بدعهدی، چیزی دیگر.
ادامه بزرگداشت ۱۳ آبان ۵۸ در خوشبینانه‌ترین حالت، می‌تواند ناشی از رودروایسی و تعارفات در مواجهه با ژست‌های صدر انقلاب باشد و در بدبینانه‌ترین حالت، سندی بر منتفع شدن از تداوم تخطئه انقلاب و نظام در فراسوی مرزها.
#محمد_معینی
اگر این مطلب را می پسندید به دوستان خود هم ارسال کنید.
#شاه_فرتوت_ابریقستان را به دوستان خود هم معرفی کنید.
@oldkingofebrighestan
Telegram